Sunshine (2007), του Danny Boyle

Έτος 2057. Η πηγή της ζωής στον πλανήτη, ο Ήλιος, πεθαίνει. Ύστερα από μια αποτυχημένη προσπάθεια, ένα νέο πλήρωμα 8 ατόμων ξεκινάει με νέο σκάφος το ταξίδι του προς το κέντρο του ηλιακού συστήματος. Σκοπός ο ίδιος: να τοποθετηθεί στον πυρήνα του μια τεράστια βόμβα υψηλής ενέργειας που θα κάνει τον Ήλιο να λειτουργήσει ξανά, να δώσει φως και ζωή στον κόσμο.
Παρά την αναληθοφάνειά της, η ιστορία μοιάζει απλή. Η σκανδάλη που τραβιέται και πυροδοτεί την εξέλιξη στην ιστορία του φιλμ είναι η ανθρώπινη απόφαση για αλλαγή πορείας, κόντρα στους υπολογισμούς της μηχανής, που θα φέρει το πλήρωμα αντίκρυ βέβαιου θανάτου. Στη μέση του ταξιδιού, κάθε επαφή με τη Γη χάνεται και σαν να μην έφτανε αυτό, ένα λάθος θα φέρει μεγάλες βλάβες στην λειτουργία του σκάφους και σοβαρές απώλειες, με αποτέλεσμα καύσιμα και τρόφιμα να μην αρκούν πλέον ούτε για το πρώτο μέρος της διαδρομής, πόσο μάλλον για την επιστροφή. Απρόσμενα, ένα σήμα κινδύνου που τυχαία λαμβάνεται και εκπέμπεται από το Ίκαρος Ι εδώ και 7 χρόνια, δείχνει η μοναδική ελπίδα σωτηρίας της αποστολής, όχι όμως και του πληρώματος. Έτσι οι χαρακτήρες θα πρέπει να συμβιβαστούν με τον θάνατο, κρατώντας την λογική τους και αναζητώντας τρόπους για να εκπληρώσουν την αποστολή τους. Ο αγώνας με τον θάνατο γίνεται αγώνας με τον χρόνο δηλαδή, εξίσου άνισος αλλά εγγύτερος και τραγικά πιεστικότερος.
Το φιλμ αρχίζει με μια εντυπωσιακή εισαγωγή και συνεχίζει με μια πολύ στέρεη και ώριμη παρουσίαση των χαρακτήρων, αλλοιωμένων από το ταξίδι αυτό που κρατάει χρόνια, με τον Μπόιλ σκόπιμα να επιλέγει το Ίκαρος ΙΙ να βρίσκεται ήδη στο μέσο της αποστολής του όταν αρχίζει η ταινία, για να μας τους ξεδιπλώσει περαιτέρω στο κλειστοφοβικό και ψυχοθραυστικό περιβάλλον του διαστημόπλοιου. Δυστυχώς εκμεταλλεύεται μόνο εν μέρει το γεγονός αφού δεν προχωράει σε μια περισσότερο ανατομική προσέγγιση και χρησιμοποιεί τις μοιραίες συγκρούσεις των ηρώων του προς δραματουργική ευκολία, ίσως προβλέποντας τον αδιεξοδικό όλεθρο με τον οποίο απειλούσε ο Γκάρλαντ και το ισχνό δεύτερο μισό του σεναρίου του.
Το ατομικό ανθρώπινο λάθος απειλεί την ανθρωπότητα, ο καταλογισμός της ευθύνης δημιουργεί σειρά αλυσιδωτών εντάσεων και οι αντιδράσεις σε αυτόν αποτελούν δυνατή γροθιά σε όσους ξεχνούν πως ο άνθρωπος λειτουργεί και εκτός επιτυχίας, ως γεννήτρια συγκρούσεων, ως ένα θλιβερό και καχύποπτο ον, που ακροβατεί ανάμεσα στην λογική και την παράνοια.
Το αχανές του διαστήματος χρησιμοποιείται πολύ καλά, εγκλωβισμός μέσα και έξω από το σκάφος, αποπνικτική αίσθηση ανασφάλειας και κλειστοφοβίας στο πιο ανοιχτό μέρος του σύμπαντος που όμως, εκτός από τους ήρωες, δείχνει να επηρεάζει και τον ίδιο τον Μπόιλ, ο οποίος με το χέρι του κρύβει τα μάτια και τραβάει το σκοινί της ιστορίας σε άλλη κατεύθυνση.
Το άγχος του Μπόιλ να χωρέσει αφενός τις φιλοσοφικές προεκτάσεις που θέλει να δώσει στο φιλμ και αφετέρου σασπένς πλοκή (γιατί άραγε;) είναι έκδηλο. Δεν τελειώνει την κορυφή του οικοδομήματος που έχτιζε σε όλη την ταινία και, σαν να μην έφτανε αυτό, τραντάζει επικίνδυνα τα θεμέλιά του, ευτυχώς χωρίς να το γκρεμίζει. Η μεγάλη ευκαιρία όμως για το είδος έχει χαθεί και το φιλμ στριμώχνεται στο πιο μπροστινό μέρος του κινηματογραφικού μας υποσυνειδήτου, έτοιμο με την πρώτη ευκαιρία να παραχωρήσει την θέση του.
Μικρά σεναριακά τουίστ αποτελούν τους καταλύτες προς το μέηνστρημ και δυστυχώς όλα δείχνουν ότι δεν θα γλιτώσουμε το ραμποειδές θέαμα, σε μια ταινία που το χρειαζόταν λιγότερο από πολλές...

(ακολουθεί σπόιλερ ως το τέλος της παραγράφου)

Η σεναριακή ιδέα του "ξενιστή" στο σκάφος, του τύπου που επικοινωνεί με τον Θεό είναι υπέροχη, διευρύνει τους φιλοσοφικούς ορίζοντες που μέχρι τότε ανέμιζαν πάνω από την ταινία δηλώνοντας απλώς την ύπαρξή τους και ουχί την πρόθεσή τους να λειτουργήσουν μέσα στο φιλμ. Η επιλογή του Μπόιλ να τον παρουσιάσει τέρας-κυνηγό και όχι ως έναν δειλό υπονομευτή της ανθρώπινης προσπάθειας ακρωτηριάζει την φιλοσοφία και μας αφήνει να αναρωτιόμαστε για την περιορισμένη ικανότητα του σκηνοθέτη να την χειριστεί και για την συνειδητή επιλογή του για ευρύτερη αποδοχή, και τα δύο εξίσου θλιβερά.

Εξαιρετική η αγγλική παραγωγή, που με έναν προϋπολογισμό υποπολλαπλάσιο αντίστοιχης αμερικανικής, καταφέρνει να μας κάνει να αναρωτιόμαστε πού είναι ο Ήλιος στα credits, πραγματικός πρωταγωνιστής, χάρμα οφθαλμών, που επιτέλους μπορούμε να κοιτάξουμε. Δεν μας νοιάζει πως είναι, εμείς αρκούμαστε να πιστεύουμε ότι είναι τόσο όμορφος όσο τον βλέπουμε στο Sunshine.
Με λίγα λόγια, παρά τις ενστάσεις, τo Sunshine είναι ένα πολύ καλό φιλμ, πραγματικά εντυπωσιακό, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα δεχτείς την πορεία του και δεν θα γυρίζει στο μυαλό σου μια διαφορετική όσο επίμονα κι αν προκαλεί σχεδόν κάθε σκηνοθετική επιλογή, κυρίως του τελευταίου εικοσαλέπτου, στερώντας του τον τίτλο του αριστουργήματος.

Τα σκάτωσες Ντάνι...

Οι ταινίες της εβδομάδας 26/04 - 02/05/2007

Lady Chatterley (2006). Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Pascale Ferran. Με τους Marina Hands, Jean-Louis Coullo'ch. Διάρκεια 136’. Ελληνικός τίτλος: Λαίδη Τσάτερλι.

Shut Up & Sing (2006). Αμερικανική ταινία ντοκυμαντέρ σε σκηνοθεσία Barbara Kopple και Cecilia Peck. Διάρκεια 100’. Ελληνικός τίτλος: Σκάσε & Τραγούδα.

Molière (2007). Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Laurent Tirard. Με τους Romain Duris, Fabrice Luchini, Laura Morante. Διάρκεια 121’. Eλληνικός τίτλος: Μολιέρος.

Gwoemul (The Host) (2006). Νοτιοκορεάτικη ταινία σε σκηνοθεσία Joon-ho Bong. Με τους Hie-bong Byeon, Kang-ho Song. Διάρκεια 119’. Ελληνικός τίτλος: Ο Επισκέπτης.

Norbit (2007). Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Brian Robbins. Με τους Eddie Murphy, Cuba Gooding Jr.. Διάρκεια 103’.

Το Πέρασμα (2006). Ελληνική ταινία σε σκηνοθεσία Δημήτρα Σταύρακα. Με τους Σαφιουλά Μπάρι 'Ανταμ, Χασίνα Μπάνου Έτι. Διάρκεια 109’.

Miss Potter (2006). Αγγλοαμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Chris Noonan. Με τους Renée Zellweger, Ewan McGregor, Emily Watson. Διάρκεια 92’.

Τηλεόραση 26/04 - 02/05/2007

Le Plaisir, του Max Ophuls

Πολύ καλή τηλεοπτική εβδομάδα, κάποιες μέρες θα πρέπει να διαλέξουμε ταινίες για εγγραφή και να αφήσουμε κάποιες άλλες. Πάμε να δούμε αναλυτικά ανά ημέρα τις επιλογές που μας δίνονται:

Πέμπτη 26/04:

La Promesse (1996), των Jean-Pierre Dardenne & Luc Dardenne. 22:10, Βουλή, διάρκεια 94’.
Ουμανιστικό σινεμά-σήμα κατατεθέν των Νταρντέν, για κάποιους η κορυφαία ταινία τους, απλή ιστορία, σεμιναριακή αποτύπωση στο φιλμ. Πολύ απλά γιατί πρέπει να το έχεις. Θα δούμε την κόπια. Το DVD που έχω εγώ είναι για τα σκουπίδια και αν, υπάρχει ένα λίγο καλύτερο, αλλά και πολύ ακριβότερο στην αγορά.

Hannibal (2001), του Ridley Scott. 22:45, Star, διάρκεια 131’.
Ξανά Χάνιμπαλ Λέκτερ, λίγο διαφορετικός απ’ ό,τι τον είχες αφήσει πριν μία δεκαετία, αλλά διασκεδαστικός. Αν σου αρέσει η ταινία, θα αγοράσεις το (λίγο ακριβό) DVD και θα περάσεις μέρες μαζί του. Εγώ δεν θα το γράψω.

Peppermint (1999), του Κώστα Καπάκα. 24:00, ΕΤ1, διάρκεια 101’.
Γιατί πολύ απλά δεν δίνω λεφτά για ελληνικό DVD και μάλιστα ελληνικής ταινίας, όσο κι αν τη συμπαθώ.

Wag the Dog (1997), του Barry Levinson. 00:15, Alpha, διάρκεια 105’.
Δες το, μην το γράψεις, η ταινία είναι τέλεια, το δισκάκι το παίρνεις με 9 ευρώ και θα ακούς στη λούπα τον ηχητικό σχολιασμό σκηνοθέτη και Χόφμαν.

Παρασκευή 27/04:

The Forty-first (1956), του Grigori Chukhrai. 24:00, ΕΤ1, διάρκεια 87’.
Τσουχράι, δηλαδή όχι κάτι που θα βλέπεις κάθε μέρα στην τηλεόραση, το προτιμάμε για εγγραφή από τις άλλες δύο πολύ καλές προβολές της ημέρας, το Machuca νωρίτερα και το The Dead του Χιούστον την ίδια ώρα. Το δεύτερο προβάλλεται πιο συχνά κι από διαφημίσεις.

Σάββατο 28/04:

The Long, Hot Summer (1958), του Martin Ritt. 11:00, Μακεδονία, διάρκεια 112’.
Καταπληκτική ταινία, αμερικανική επαρχία του Νότου, Όρσον Γουέλς και Πολ Νούμαν, μα είσαι καλά; Το γράφεις, γιατί DVD δεν υπάρχει καλύτερο και 11 το πρωί μπορεί και να μην έχεις καν ξυπνήσει.

Mr. Arkadin (1955), του Orson Welles. 22:00, Βουλή, διάρκεια 92’.
Ο Ρόμπερτ Άρντεν μελετά το παρελθόν του κροίσου Αρκάντιν-Γουέλς, όσο όμως ψάχνει, τόσο οι άνθρωποι που εμπλέκονται στην αναζήτηση αυτή βρίσκονται νεκροί και μάλλον απειλείται και ο ίδιος. Να με συμπαθάτε, αλλά εγώ θα δώσω τα 30 μου ευράκια, αλλά θα βλέπω το Criterion DVD μέχρι να έχω την, κατά τα φαινόμενα, μοίρα του Άρντεν στην ταινία.

Bellissima (1951), του Luchino Visconti. 00:30, ΕΤ3, διάρκεια 130’.
Κάποιος μας αγαπάει πάρα πολύ και έβαλε αυτή την (μία από τις καλύτερες) ταινιάρα του Βισκόντι 2μιση ώρες μετά τον κ.Αρκάντιν και να απολαύσουμε την εκπληκτική Άννα Μανιάνι να προσπαθεί να βάλει την κόρη της στην Τσινετσιτά. Καλό DVD ανά τον κόσμο δεν υπάρχει, το γράφεις; Όχι καλέ, γιατί το λες αυτό;...

Κυριακή 29/04:

Le Plaisir (1952), του Max Ophüls. 21:15, ΕΤ1, διάρκεια 95’.
Η ΕΤ1 συνεχίζει το αφιέρωμά της στον Οφίλς, στον οποίο δεν έχω και κάνα διδακτορικό, με σχετικά δυσεύρετες ταινίες και σε καλές κόπιες. DVD παίζει, την ταινία δεν την έχω δει, θα το κάνω τώρα σίγουρα.

Δευτέρα 30/04:

The Devil's Advocate (1997), του Taylor Hackford. 22:45, Star, διάρκεια 140’.
Δικηγόρος (Κιάνου Ρηβς) προσλαμβάνεται από τον Διάβολο (Αλ Πατσίνο)! Μία ταινία που ποτέ δε μου άρεσε, αλλά πάντα ήθελα να έχω. Αλλά εδώ γελάμε: 140 λεπτά σε ταινία στο Star;;; Θα ξυπνήσω στις 6 για σχολή και θα δω το φινάλε μέχρι να φύγω.

Τρίτη 01/05:

Δύο πολύ νορμάλ ώρες επιλέγουν τα κανάλια για να προβάλλουν δύο ωραιότατες ταινίες. Ρε ουστ.

Για τους πρεζάκηδες, Pirates του Πολάνσκι 02:15 στο Άλτερ (124’) και Storytelling του πάντα καλού Σόλοντζ, λίγο μετά το τελεμάρκετινγκ και λίγο πριν τις τσοντοδιαφημίσεις (στείλε ΧΥΣ στο 4550), στις 03:50 στο Μέγκα (τρομάρα σας), διάρκειας 88’. Νωρίτερα, στις 9 το Άλτερ έχει το πολύ καλό Unfaithful του Άντριαν Λιν, αυτό το τιμάμε.

Τετάρτη 02/05:

Artificial Intelligence: AI (2001), του Steven Spielberg. 21:00, Star, διάρκεια 140’.
Χάλει Τζόελ Όσμεντ σε καταπληκτική ερμηνεία ως παιδί-ρομπότ, προγραμματισμένος να αγαπάει τους θετούς γονείς του. Πινόκιο στο φουτουριστικό του, καθώς το παιδί-ρομπότ δεν αρκείται το λογισμικό του και θέλει να γίνει άνθρωπος, να αγαπήσει κανονικά. Παλιότερα δεν μου άρεσε, τώρα σχεδόν το αγαπάω. Όπως και να έχει, δεν το γράφω από το Star, αλλά το τσιμπάω διπλό δισκάκι με 5 δολλάρια, εννοείται.

Oktyabr (1928), του Sergei M. Eisenstein. 22:10, Βουλή, διάρκεια 80’.
Πάντα πρωτοποριακός Άιζενσταϊν, εδώ ακόμη περισσότερο, στην ντοκυμαντερίστικη ταινία για την Οκτωβριανή επανάσταση. Διαβάστε το μοντάζ του. Ελληνικό DVD με 3 ευρω.

Battle Royale (2000), του Kinji Fukasaku. 00:45, ΝΕΤ, διάρκεια 113’.
Οι μαθητές ενός ιαπωνικού λυκείου υποχρεώνονται να παίξουν σε ένα παιχνίδι θανάτου, όπου σε διάρκεια 3 ημερών πρέπει να αλληλοεξοντωθούν, με έναν και μοναδικό νικητή-επιζώντα. Άρρωστημένο χιούμορ, εύστοχη κριτική ματιά σε αμέτρητα κοινωνικά φαινόμενα, ίσως όχι τόσο πετυχημένη ταινία εν τέλει, αν και έχει απίστευτα μεγάλο αριθμό φανατικών οπαδών, αλλά με τόσα εξαιρετικά DVD που κυκλοφορούν σε όλο τον κόσμο, διάολε, το αγοράζεις μόνο γι’ αυτό! Στο κάτω κάτω, μάλλον θα σου αρέσει. Εγώ δεν το γράφω, το έχω.

Memento (2000), του Christopher Nolan. 01:00, Star, διάρκεια 113’.
Αριστουργηματική αποδόμηση των noir, ο Νόλαν χρησιμοποιεί όλα τα στοιχεία που γοητεύουν στο είδος και μαζί με έναν πολύ καλό Γκάι Πιρς, μας δίνει το αστυνομικό φιλμ της δεκαετίας. Εξαιρετικό. Θα προτιμήσω το special edition με 3 δισκάκια περιοχής 2, με 12 ευρώ.

Οι ταινίες της εβδομάδας 19/4 -25/4/2007

Coeurs (Private Fears in Public Places) (2006). Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Alain Resnais. Με τους Sabine Azéma, André Dussollier, Pierre Arditi, Laura Morante. Διάρκεια 120'. Ελληνικός τίτλος: Προσωπικοί Φόβοι σε Δημόσιους Χώρους.

Sunshine (2007). Aγγλική ταινία σε σκηνοθεσία Danny Boyle. Με τους Cillian Murphy, Chris Evans, Michelle Yeoh. Διάρκεια 107'.

Wild Hogs (2007). Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Walt Becker. Με τους John Travolta, Martin Lawrence, Tim Allen, William H. Macy. Διάρκεια 100'. Ελληνικός τίτλος: Οι Χαρλεάδες.

The Reaping (2007). Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Stephen Hopkins. Με τους Hilary Swank, David Morrissey, Stephen Rea. Διάρκεια 96'. Ελληνικός τίτλος: Οι Δέκα Πληγές.

Perfect Stranger (2007). Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία James Foley. Με τους Halle Berry, Bruce Willis. Διάρκεια 109'. Ελληνικός τίτλος: Η Αποπλάνηση Ενός Ξένου.

Valley of Flowers (2006). Ινδική ταινία σε σκηνοθεσία Pan Nalin. Με τους Milind Soman, Mylène Jampanoï. Διάρκεια 120'. Ελληνικός τίτλος: Το Μυστικό Στην Κορυφή του Κόσμου.

Πέρα από τη Λίμνη (2006). Ελληνική ταινία σε σκηνοθεσία Στράτου Στασινού. Με τους Στάθη Μαντζώρο, 'Ανα Ντιμιτρίεβιτς, Αναστασία Πανταζοπούλου, Χρήστο Καλαβρούζο. Διάρκεια 87'.

Mauvaise foi (2006). Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Roschdy Zem. Με τους Cécile De France, Roschdy Zem, Pascal Elbé. Διάρκεια 88'. Ελληνικός τίτλος: Λάθος Πίστη.

Να την πετάξω επιτέλους;

Καλή ιδέα, αλλά κράτησέ την λίγο ακόμα.
Απλώς μην την ανοίγεις.
Κράτησέ την όσο προβάλλονται σημαντικές και σχετικά δυσεύρετες ταινίες ή ταινίες που τα DVD που κυκλοφορούν δεν είναι τόσο ανώτερα από αυτά που γράφεις με τηλεοπτικό σήμα.
Τέλος, ανοιξέ την γιατί με κάποιον τρόπο πρέπει να ρυθμίσεις το timer και αυτό δεν γίνεται στα τυφλά.

Το πρώτο μου post λοιπόν είναι σχετικό με τις εγγραφές που, υποθέτω οι περισσότεροι, κάνουμε από την τηλεόραση.
Θα γράφω εδώ κάθε εβδομάδα τις σημαντικότερες ΓΙΑ ΕΓΓΡΑΦΗ ταινίες, καθώς και μερικά στοιχεία γι' αυτές. Τονίζω, για εγγραφή. Η λογική μου είναι η εξής:
Η Βουλή προβάλλει το Αντρέι Ρουμπλιόφ, η κόπια είναι εξαιρετική, αλλά υπάρχει και σε ελληνικό DVD, άψογο, δύο δισκάκια, υπέροχο artwork και άλλα. Οκ, μπορώ να έχω ένα; Πόσο; 25 ευρώ;;; Κρατήστε το, θα το γράψω και όταν μπορέσω, το τσιμπάω Criterion, που είναι και κλάσεις ανώτερο.

Αγόρασα ένα επιτραπέζιο DVD Recorder εξαιρετικής ποιότητας και με συμπαθητική τιμή (500 για 200 GB σκληρό δίσκο πριν ένα χρόνο και κάτι) και μπορώ να δημιουργήσω μια συλλογή από τις ταινίες που γράφω, μέχρι να πάρω τo DVD της κάθε ταινίας ή -πολλές φορές- μέχρι να βγει!!!
Από την πληθώρα μετριοτήτων που υπάρχει στην εικόνα και τον ήχο των εμπορικών DVD, βρίσκομαι σε θέση να πω πως είμαι πολύ ικανοποιημένος από την αντίστοιχη των DVD που γράφω μόνος μου (και απολύτως νόμιμα), με σύνδεση είτε ψηφιακή είτε μέσω μιας καλής αναλογικής κεραίας. Σε 3 λεπτά πετάμε τις διαφημίσεις (που στα κρατικά κανάλια είναι και λίγες) και είμαστε έτοιμοι.

Πάμε να δούμε τις προτάσεις μου για εγγραφή αυτή την εβδομάδα.


Πέμπτη 19/4:

Black Widow (1987), του Bob Rafelson. 00:30, ΑΝΤ1, διάρκεια 98'.
Δύσκολα θα πείσει η Debra Winger ότι η χήρα της Theresa Russell, είναι μια γυναίκα-αράχνη που έγινε τόσο πλούσια σκοτώνοντας τους συζύγους της και κληρονομώντας τους με μαθηματική ακρίβεια. Ένταση και ένα σενάριο για το οποίο έχουμε ήδη πει πολλά.
Μην με ρωτάς γιατί να το γράψεις. Ναι, με 6 δολλάρια είναι δικό σου το DVD της. Στο κάτω κάτω, γράψε το στον σκληρό δίσκο, δες το, δες το άλλη μία και πέτα το όταν χρειαστείς χώρο. Ωχουου...


Σάββατο 21/4:

Portrait of Jennie (1948), του William Dieterle. 00:30, ET3, διάρκεια 83'.
Δες το γιατί είναι ταινιόνι τρελό, αν δεν προλάβεις γράψε την, αλλιώς τσίμπα το DVD, 9 δολλαριάκα όλα κι όλα, αλλά εγγραφή με DVD εμπορίου... καμία διαφορά στο συγκεκριμένο. Εγώ σου το είπα.


Κυριακή 22/4:

Hukkle (2002), του Gyorgi Palfi. 18:00, Βουλή, διάρκεια 78'.
Βαράνε τρέλα οι ταινίες της εβδομάδας κι αυτή εδώ ακόμη περισσότερο. Η ταινία είναι σχεδόν χωρίς διάλογο, βλέπουμε τι κάνει κάθε ζωντανός οργανισμός του χωριού τάδε της Ουγγαρίας, μικρο-ιστορία μυστηρίου με φόνο (για τα ματια του κόσμου) και άλλα πολλά (ψέμα, δεν γίνεται τίποτε άλλο) σε αυτή την ταινία, που όμως γούσταρα και μάλλον αυτό επιβεβαιώνει την κλινική κατάσταση που μοιράζομαι με τον Γκιόργκι Πάλφι. Όσοι κρατάτε επιφυλάξεις, δείτε το Taxidermia του ίδιου.
Γράψε το γιατί θα σου αρέσει κι εσένα και το -promising κατά τ' άλλα- Special Edition DVD της ταινίας έχει πάνω από 20 δολλάρια και δεν το έχω δει για να συγκρίνω. Λογικά η Βουλή θα έχει καλή κόπια. Έχει ξαναπαιχτεί, αλλά δεν το είχα δει.

Liebelei (1933), του Max Ophuls. 21:15, ΕΤ1, διάρκεια 85'.
Μόνο σε VHS και νομίζω δυσεύρετο αυτή η ταινία, που σημαίνει το γράφουμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν το έχω δει. Θα το κάνω τώρα.


Τετάρτη 25/4:

Bird (1988), του Clint Eastwood. 21:00, ΕΤ1, διάρκεια 161'.
Η ζωή του σαξοφωνίστα Τσάρλι "Μπερντ" Πάρκερ, από την αρχή του ως μουσικός σε κλάμπ, το πέρασμά του στην δισκογραφία, τα τουρνέ, την δόξα, πάντα σκοτεινή όμως, με καταχρήσεις σε ναρκωτικά και τραγική κατάληξη. Σφραγίδα Ήστγουντ και Γουίτακερ. Προσωπικά το λατρεύω. Μάλλον θα χτυπήσω με 8-9 δολλάρια το DVD, αλλά μέχρι τότε...


To Mary Reilly (1996) του Frears μην το γράψεις τη Δευτέρα στο Μega, θα σε ταράξει στη διαφήμιση, είναι στη μιάμιση το βράδυ, δεν εγγυώμαι κόπια και το DVD έχει κάτω από 6 δολλάρια. Επίσης, ίσως δεν σου αρέσει καν.

Πρώτη Προβολή

Άδεια η αίθουσα, ελπίζω να γεμίσει γρήγορα.

Και να αρέσει η ταινία.

Καλή συνέχεια και καλή ανάγνωση.