Τηλεόραση 29/07 - 04/08/2007

Καλοκαίριασε και μην κοιτάτε εμένα μέσα στη μιζέρια της καλοκαιρινής Αθήνας (μιζέρια επειδή δεν τη χαίρομαι, λόγω δουλειάς), οι υπεύθυνοι των τηλεοπτικών σταθμών έβαλαν τον αυτόματο πιλότο και την έκαναν για Άγιο Μαυρίκιο. Ταινίες-κονσέρβες λοιπόν, που έχουμε δει 8000 φορές την καθεμιά το τελευταίο τρίμηνο, μια-δυο καλές και πολλή σαβούρα. Πάμε να (μην) δούμε:

Κυριακή 29/07:

Dancer in the Dark (2000), του Lars von Trier. 20:15, ΕΤ1, διάρκεια 140'.

Η Σέλμα της Μπγιορκ είναι ο ένας από τους πιο ολοκληρωμένους και ειλικρινείς χαρακτήρες στο παγκόσμιο σινεμά. Αυτή η σχεδόν εμμονοληπτική τάση για την ολοκλήρωσή της είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν είναι προϊόν της υπέρμετρης τελειομανίας (υπάρχει;) του Δανού Λαρς φον Τρίερ στην καλύτερή του στιγμή ή η πιο αυθεντικά αυθεντική καλλιτεχνική ύπαρξη αυτού του πλανήτη που κουβάλησε όλο το βάρος του τρομακτικά δύσκολου αυτού ρόλου, αυτού του ισλανδικού θαύματος που ακούει στο όνομα Μπγιόρκ;
Μελόδραμα πιο γνήσιο κι από τα θεμελιώδη του είδους, μιούζικαλ πιο αυθεντικό και πιο κινηματογραφικό από κάθε νότα που ακούστηκε ποτέ σε ταινία (δεν γίνεται να ενταχθεί πιο έντονα στη δραματουργία οποιοδήποτε μουσικό κομμάτι, παρά πηγάζοντας από αυτή), το αριστούργημα αυτό του Τρίερ είναι η πιο ιδιοφυής πλέξη, ένα μπαστάρδεμα των πιο δύσκολων κινηματογραφικών ειδών προς δημιουργία ενός μοναδικού, ενιαίου, αδιαίρετου και τελικά τόσο συγκλονιστικού.Η Σέλμα είναι μια Τσέχα μετανάστρια στις ΗΠΑ, ψάχνοντας την τύχη της σε μικρή αγροτική επαρχία όπου και δουλεύει νυχθημερόν σε εργοστάσιο. Δυστυχώς την Σέλμα ταλαιπωρεί μια κληρονομική πάθηση των ματιών που τις επιτρέπει να βλέπει με μεγάλη δυσκολία, οδεύοντας στην τύφλωση. Και κληρονομική ως είναι, ακολουθεί και τον γιο της, με την διαφορά ότι η κατάστασή του είναι ελεγχόμενη μέσω μιας ακριβής ιατρικής επέμβασης. Η ίδια είναι αποφασισμένη να μαζέψει τα χρήματα, να κάνει να αδύνατα δυνατά, να προφυλάξει το παιδί της από την Κόλαση που η ίδια έζησε, διατηρώντας την αξιοπρέπειά της και δουλεύοντας σκληρά γι' αυτό. Η Σέλμα ζει για αυτή την απόδραση, τη στιγμή για την οποία υπομένει όλο αυτό το φρικτό 24ωρό της, εκείνο το λεπτό που ο ήχος της μηχανής στο εργοστάσιο θα γεμίσει τα αυτιά της με μουσική και τα δυσλειτουργικά μάτια της με χιλιάδες χρώματα, που θα χορέψει, θα ερωτευτεί, θα ζήσει το όνειρό της και θα βυθιστεί τελικά και βίαια στην πραγματικότητά της, μουντή και άχρωμη, με διαφαινόμενο τέλος αλλά δίχως αρχή, υπόκωφη αλλά καθόλου μελωδική.
Το αμερικανικό δισκάκι περιέχει το εξαιρετικό ντοκυμαντέρ για τον Τρίερ "100 Κάμερες". Κατά τ' άλλα, τίποτα.

Dead Poets Society (1989), του Peter Weir. 23:30, ΝΕΤ, διάρκεια 123'.
Άλλη μια ταινία που έχει δει όλη η γη και, ακόμη πιο υπερβολικά ως τυπικό δείγμα του είδους "αγαπημένη ταινία έβερ", έχουν όλοι λατρέψει. Όχι ότι είναι κακή ταινία, σε καμία περίπτωση, αλλά αυτό το Ρεκβιεμ για ένα Όνειρο - Σώσανκ Ρηντέμπσιον - Κύκλος των Χαμένων Ποιητών τρίο μου την βαράει στο κεφάλι όταν αποτελεί απάντηση στην (εξίσου ηλίθια) ερώτηση περί αγαπημένης ταινίας. Ένηγουεη, η ταινία είναι ένα υπέροχο δράμα με πολύ καλή ανάπτυξη χαρακτήρων, καταπληκτικές ερμηνείες, αρκετή συγκίνηση, ένα must για εγγραφή δηλαδή, αφού δεν υπάρχει και κανένα δισκάκι άξιο λόγου.

Δευτέρα 30/07:

Around the World in Eighty Days (1956), του Michael Anderson. 03:15, STAR, διάρκεια 135'.
Με συγχωρείτε, δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Εκτός του ότι η ταινία είναι απίστευτα βαρετή, το STAR είπε να σπάσει τις συνεχόμενες διαφημίσεις με μια δυομισάωρη ταινία. Όποιος θέλει ακολουθεί.

Τετάρτη 01/08:

The Searchers (1956), του John Ford. 01:45, ALPHA, διάρκεια 113'.
Στο ταλαιπωρημένο και (λίγο γενικά) βαρετό είδος του αμερικανικού γουέστερν, υπήρξε κάποτε αυτή η καταπληκτική αλληγορία του Φορντ, σφηνωμένη ανάμεσα στα κλισέ του είδους (ο Αμερικανός που ψάχνει συγγενικό του πρόσωπο που έχουν απαγάγει οι Ινδιάνοι), αλλά χρησιμοποιώντας τα αντίστροφα. Υπάρχει μια διαμάχη στο μυαλό του κεντρικού ήρωα από κάποιο σημείο της ταινίας και έπειτα, που εκτοξεύει το φιλμ σε μια διάσταση νέα και πολύ πιο μεγάλη, περνώντας ανθρωπιστικά μηνύματα και αφήνοντας πόρτα ανοιχτή για μια νότα πιο αισιόδοξη από τα μπαρουτοκαπνισμένα τουφέκια και το κυνηγητό Ινδιάνων από άκρη σε άκρη αμερικανικού εδάφους. Κλασικό όσο δεν πάει.

Πέμπτη 02/08:

The Accused (1988), του Jonathan Kaplan. 22:00, STAR, διάρκεια 111'.
Ψιλοκλάσικ (παρα)δικαστικό δράμα με την Τζόντι Φόστερ σε καταπληκτική ερμηνεία (για την οποία βραβεύτηκε και με ένα βραβειάκι, εκεί). Η ταινία είναι βασισμένη στην αληθινή ιστορία μιας σερβιτόρας που βιάστηκε μέσα στο μπαρ που δούλευε από τρεις άντρες, μπροστά στα μάτια των αδιάφορων θαμώνων του. Ρυθμός και δυνατές συγκινήσεις με εγγύηση.

Παρασκευή 03/08:

La chasse aux papillons (1992), του Otar Iosseliani. 24:00, ΕΤ1, διάρκεια 115'.
Συνεχίζει η ΕΤ1 με τον Γεωργιανό Ιοσελιάνι, του οποίου την φιλμογραφία αγνοώ.

Σάββατο 04/08:

Garde a vue (1981), του Claude Miller. 21:15, ΕΤ1, διάρκεια 86'.

Swing Kids (1993), του Thomas Carter. 23:15, MEGA, διάρκεια 112'.