Τηλεόραση 12/10 - 18/10/2008

Κυριακή 12/10:

The Terminator (1984), του James Cameron. 24:00, STAR, διάρκεια 103’.
Από το (κοντινό πλέον) μέλλον του έτους 2029 ένα ρομπότ με την μορφή ανθρώπου στέλνεται στη Γη του σήμερα προκειμένου να εξολοθρεύσει την γυναίκα που αργότερα θα γεννήσει τον ηγέτη στην μελλοντική επανάσταση των ανθρώπων κατά των μηχανών και των ρομπότ. Η ταινία που σύστησε για τα καλά τον Σβαρτζενέγκερ και τον Τζέημς Κάμερον είναι μια καταιγιστική περιπέτεια που διατηρεί την μικρής ανάπτυξης μεγάλη προβληματική της στην μεσσιανική αλληγορία και στο απροσδιόριστο της κάθε μελλοντικής στιγμής, ανάμεσα στα εξαιρετικά εφέ και τις σκηνές ανθολογίας που περιέχει. Το εξαιρετικό ευρωπαϊκό δισκάκι με 7 ευρώ είναι σχεδόν must αγοράς, όπως μικρό must είναι και η αποφυγή εγγραφής του φιλμ με το τηλεοπτικό σήμα του STAR που εκτός των άλλων θα καταστρέψει και το όμορφο σινεμασκόπ του.

Unhook the Stars (1996), του Nick Cassavetes. 24:00, ΝΕΤ, διάρκεια 100’.
Η πρώτη ταινία του γιου του Τζον Κασσαβέτη, Νικ (The Notebook), διαβάζουμε πως είναι συγκινητική ιστορία πάνω στην ανθρώπινη επαφή ως απαραίτητο συστατικό για την εξυγίανση μιας ζωής πνιγμένης στα αδιέξοδα των υποχρεώσεων. Καθώς δεν την έχουμε δει, προτείνεται ως η εγγραφή αλλά και προβολή της βραδιάς.

Basic Instinct (1992), του Paul Verhoeven. 01:00, MEGA, διάρκεια 122’.
Και καθώς όλοι θα έχουν δει αυτό το γοητευτικό ερωτικό παιχνίδι ανάμεσα στον αστυνομικό Ντάγκλας, την ύποπτη για σειρά δολοφονιών Στόουν αλλά και το σασπένς εκ των αμφιβολιών όπως επιβάλλει κάθε θρίλερ που σέβεται τον εαυτό του, απλώς θα θυμίσω ότι κάπου εκεί έξω θα βρούμε διπλό special edition με 6 και κάτι ευρώ. Ε;



Δευτέρα 13/10:


Orlando (1992), της Sally Potter. 21:00, ΕΤ1, διάρκεια 93’.
Από βιβλίο της Βιρτζίνα Γουλφ, ο χαρακτήρας του τίτλου είναι ένας νεαρός ευγενής στην Αγγλία του 16ου αιώνα που απέκτησε την μυστηριώδη του μορφή με την ανεξήγητη ικανότητά του να παραμένει νέος και συνεπώς αθάνατος. Τα γυναικεία χαρακτηριστικά του ωστόσο θα αμφισβητούν την πραγματική του ταυτότητα, στους 4 αιώνες αφήγησης του φιλμ της Σάλι Πότερ. Ένα περιεκτικό φιλμ, στιβαρό και ώριμο που όμως χρωστάει πολλά στην εκπληκτική Τίλντα Σουίντον που κρατάει τον ομώνυμο ρόλο και τις συνεχείς αμφισβητήσεις γύρω από το φύλο και την ιδιότητά του. Στα ευρωπαϊκά καταστήματα κυκλοφορεί ένα εξαιρετικής ποιότητας (κυρίως στην εικόνα) διπλό δισκάκι, το οποίο θα βρείτε κοντά στα 15 ευρώ. Ωστόσο, το φιλμ της Σάλι Πότερ παραμένει σπάνιο στην τηλεόραση και η προβολή του είναι μια μικρή έκπληξη.

Malcolm X (1992), του Spike Lee. 23:00, ΝΕΤ, διάρκεια 193’.
Το φιλμ που μαζί με το Do the Right Thing μας γνώρισε έναν πολύ καλό σκηνοθέτη, τον Σπάικ Λι, είναι μια συμπυκνωμένη βιογραφία μιας εκ των πιο ισχυρά αντιφατικών και αμφιλεγόμενων προσωπικοτήτων της Αμερικής, που έφτασε ασπαζόμενος το Ισλαμ στην διάρκεια της φυλάκισής του να γίνει ηγέτης του κινήματος που λίγο αργότερα δημιουργήθηκε από τους καταπιεσμένους μαύρους της χώρας. Μόνιμη προβληματική του σκηνοθέτη, έντονη κριτική ματιά, αλλά και η συνήθης αμφιβολία και αίσθηση πως ο αφροαμερικανός Σπάικ Λι καταγγέλει έναν ρατσισμό με τόσο έντονες αντιπαραθέσεις φτάνοντας στο αντίθετο άκρο. Πάραυτα, σε αυτό το σχεδόν μεγαλειώδες πορτρέτο των 3 και κάτι ωρών που επιχειρεί ο σκηνοθέτης τα ψεγάδια είναι ελάχιστα, ο ρυθμός δεν χάνεται ούτε στιγμή και από κοντά η καταπληκτική παρουσία του (πολλά υποσχόμενου τότε και αποδεδειγμένα σπουδαίου τώρα) Ντένζελ Ουόσινγκτον παραδίδουν στα 90s μια σπουδαία ταινία. Η απαγορευμένη διάρκειά της σε συνδυασμό με το διπλό αμερικανικό δισκάκι μας δείχνουν τον δρόμο μακριά από το REC.

The Life and Death of Peter Sellers (2004), του Stephen Hopkins. 01:15, ΑΝΤ1, διάρκεια 128’.
Γιατί, όσο εξαιρετικός κι αν είναι ο πρωταγωνιστής σου (Τζέφρι Ρας) μια βιογραφία οφείλει να είναι μελετημένη σε βάθος, σοφά επιλεκτική στα 100 λεπτά της και πάνω απ’ όλα, ενδιαφέρουσα, κάτι που στο φιλμ του Χόπκινς δεν συμβαίνει ποτέ.



Τρίτη 14/10:

A Bronx Tale (1993), του Robert De Niro. 00:15, ΝΕΤ, διάρκεια 121’.
Το σινεμά και οι αναμνήσεις που από κοινού μοιράζεται ο σπουδαιότερος ηθοποιός του παγκόσμιου σινεμά με τον Σκορσέζε, στην πρώτη σκηνοθετηική του απόπειρα, 13 χρόνια πριν το The Good Shepherd. Μαζί με τον Τσαζ Παλμιντέρι, το αυθεντικό Μπρονξ των 60s ξαναζεί με την ιστορία ενός 9χρονου που άθελά του ζει από κοντά την Μαφία των ημερών και αν δεν βρίσκετε ακόμα έναν λόγο να το παρακολουθήσετε, κάντε το για να δείτε από που δημιουργήθηκε μια από της καλύτερες ταινίες της δεκαετίας που διανύουμε, το “A Guide to Recognizing Your Saints”...



Τετάρτη 15/10:

Nostalghia (1983), του Andrei Tarkovsky. 22:45, Βουλή, διάρκεια 120’.
Ο Κορτσάκοφ είναι ένας Ρώσος ποιητής και ερευνητής που κάνει ένα ταξίδι στην Ιταλία προκειμένου να μελετήσει την ζωή ενός συμπατριώτη του συνθέτη που πέρασε την εξορία του στην χώρα . Στην ερευνά του θα γνωρίσει τον Ντομένικο, αυτοεξόριστο μαζί με την οικογένειά του σε ένα αχούρι προκειμένου να σωθεί από τον κόσμο, πράξη που γοητεύει τον Κορτσάκοφ. Η εξορία δίνει χώρο για μια βαθιά νοσταλγία της πατρίδας με την κλασική της έννοια και την ευκαιρία στον Αντρέι Ταρκόφσκι να μεγαλουργήσει με ένα ακόμη δοκίμιο μοιρασμένο εγκεφαλικά και συναισθηματικά, που απαιτεί την ολοκληρωτική παράδοση του θεατή προκειμένου στην αποκρυπτογράφησή του. Διπλό δισκάκι από την γνώριμα εξαιρετική Artificial Eye, αλλά για άλλη μια φορά κοντά στα 25 ευρώ.

Young Adam (2003), του David Mackenzie. 02:00, MEGA, διάρκεια 98’.
Το ανεξάρτητο αυτό φιλμ νουάρ του Μακένζι είχε προκαλέσει μεγάλη έκπληξη στην κινηματογραφική χρονιά με την υπαρξιακή προσέγγιση της ιστορίας του. Ο Τζο, τυχοδιώκτης που καταλήγει ναύτης σε φορτηγό πλοίο, μοιάζει να έχει κάποια σχέση με το πτώμα μιας νεαρής κοπέλας που βρέθηκε στο ποτάμι. Παράλληλα διατηρεί δεσμό με τη γυναίκα του καπετάνιου και στο μυαλό του όλα συγχέονται με το παρελθόν του, καθώς συγχέονται και στην ανάπτυξη του μύθου και την επίλυση του αστυνομικού μυστηρίου, πάντα στο στενό και κλειστοφοβικό περιβάλλον της εργασίας του (που δίνεται θαυμάσια από τον Μακένζι με το αντίστοιχα κλειστοφοβικό στρίμωγμα τον λεπτομερειών σε κάθε του κάδρο, προσέξτε το). Ένας μικρός θρίαμβος του ανεξάρτητου σινεμά με τον ΜακΓκρέγκορ στον πρωταγωνιστικό ρόλο και ένα δισκάκι περιοχής 2 σε σκανδαλώδη τιμή!!!



Παρασκευή 17/10:

Final Destination (2000), του James Wong. 23:00, ALPHA, διάρκεια 98’.
Κάπως έτσι συνεχίστηκε η κατρακύλα του σινεμά τρόμου, σε αυτό το φιλμ σήμα κατατεθέν του τρόμου των ‘00s, PG rated slasher με αμερικανικά λυκειόπαιδα και πανηλίθιους διαλόγους σε ένα θέμα όπου ο θάνατος επιστρέφει κάθε φορά που ένα υποψήφιο θύμα του γλιτώνει, μέχρι να πάρει τελικά αυτό που δικαιούται. Με λίγα Μαθηματικά και Φυσική, τον ξεγελάσαμε τον Χάρο, αλλά σινεμά δεν κάναμε...

2046 (2004), του Kar Wai Wong. 24:00, ΕΤ1, διάρκεια 129’.
Επειδή συμφωνώ στο 100% και επειδή είναι ένα απόσπασμα που συμπυκνώνει άψογα το αγαπημένο μου αυτό φιλμ, αντιγράφω από τον φίλο Αχιλλέα:"Ολοκληρώνοντας τον κύκλο που ξεκίνησε πριν μια δεκαετία από το Days of Being Wild και άλλαξε μια για πάντα περνώντας μέσα από μια συντριπτική Ερωτική Επιθυμία, ο Kar Wai καθοδηγεί τον Chow και εμείς ακολουθούμε σε μια μοναδική ανακεφαλαίωση της σπουδαίας καριέρας του. Κατασκευάζοντας εικόνες που το μάτι είναι καταδικασμένο να ερωτευτεί, μας παρασύρει σε ένα άνευ προηγουμένου συναισθηματικό ταξίδι χαμένων ευκαιριών, στιγμών που έφυγαν πριν τις ζήσουμε και επιλογών που θα ακολουθούν για πάντα. Όχι μόνο ένα από τα καλύτερα δημιουργήματα από καταβολής κινηματογράφου, αλλά ένα μοναδικό καλλιτεχνικό επίτευγμα."
Με 6-7 ευρώ δισκάκι περιοχής 1 με έξτρα παροχές, αλλά, πείτε μου, πόσα θα ήταν πολλά για αυτό το αριστούργημα;



Σάββατο 18/10:

Proof (2005), του John Madden. 24:00, ALPHA, διάρκεια 100’.
Ο πατέρας της Κάθριν ήταν μια επιστημονική διάνοια αλλά και σχιζοφρενής προσωπικότητα που αφιέρωσε τη ζωή του στην μελέτη μιας σημαντικής μαθηματικής απόδειξης, αφήνοντας πίσω του γραπτά που δύσκολα θα μπορούσε να διαβάσει κάποιος. Ωστόσο η ίδια, κληρονομώντας τρόπον τινά την οξυδέρκειά του, διατηρούσε μια ακαδημαϊκή καριέρα που διέκοψε για τον φροντίσει πριν πεθάνει. Ο θάνατος του πατέρα της την φέρνει αντιμέτωπη με τα φαντάσματα του παρελθόντος (υπό την μορφή τόσο των πραγματικών οραμάτων-επισκέψεων, όσο και με την απειλή της σχιζοφρένειας της ίδιας) και με έναν έντονα παρορμητικό φοιτητή της που δείχνει πραγματικό ζήλο στην αποκρυπτογράφηση των γραπών που άφησε, περιπλέκοντας την ήδη τεταμένη ψυχολογική της κατάσταση με τα συναισθήματα που βρίσκουν χώρο να αναπτυχθούν. Μεταφερόμενο στο σινεμά, το θεατρικό κείμενο του Ντέιβιντ Όμπερν παραλλάσσεται όσο χρειάζεται και την θέση της αμεσότητας μεταξύ ηθοποιών και κοινού παίρνει μια μάλλον επιτυχημένη κινηματογραφική αφήγηση, αποτελούμενη από φλασμπάκ και σκέψεις της Κάθριν που ξεγλιστρούν από το εύθραυστο μυαλό της.