Thursday, July 30, 2009

Rachael Yamagata - Sunday Afternoon




Έτσι για να πούμε ότι πλέον με γνωρίζετε λίγο παραπάνω, σας αφιερώνω αυτή την ανάρτηση.

Λίγα πράγματα αγαπώ με πάθος στη ζωή μου. Υποθέτω ότι αφοσιώνομαι τόσο στο σινεμά, τη μουσική και έναν-δύο ανθρώπους που δεν χωράει τίποτε άλλο να διεκδικήσει ένα γενναίο κομμάτι από την καρδιά μου. Οποιοσδήποτε συνδυασμός όμως με διαλύει, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν μπλέκονται μέσα μου, τότε είναι που πάω να εκραγώ. Και η καρδιά μου καίει, "μια φλόγα φλεγόμενη", που λέει και ο αγαπημένος μας Antony.

Κάτι τέτοιο έγινε όταν άκουσα τούτο το αγαπημένο μου τραγούδι. Ύμνος στα πρωινά μου, ύμνος στα δύσκολα βράδια μου, στα ακουστικά μου στο δρόμο όταν τίποτα γύρω δεν υπάρχει για 9 λεπτά, στο δισκάκι που αφιέρωσα και αδίκησα όλα τα υπόλοιπα τραγούδια, στο αυτοκίνητο κι ας κάνω ώρες αμέτρητες να φτάσω.

Τέλος πάντων.

Δεδομένο ότι ο δίσκος της Rachael Yamagata, "
Elephants... Teeth Sinking Into Heart", είναι ο πιο ολοκληρωμένος (και σε στιγμές αφόρητα εσωτερικός) δίσκος που άκουσα εδώ και περίπου έναν χρόνο που έχει βγει. Αν αρχίσουμε τα κομμάτια, δεν θα σταματήσουμε παρά σε αυτό που κλείνει το δίσκο. Το Sunday Afternoon όμως, δεν είναι από αυτό τον κόσμο. Λίγο το μαγικό της άγγιγμα στο πιάνο (ανεπαίσθητο θαρρείς στο κομμάτι), τα ελαφρά πατήματα στα πιατίνια, λίγο τα βιολιά που σε πυκνώνουν, τα αρπίσματα που σου γρατζουνάνε απευθείας την καρδιά και ο "Lucille" ήχος του σόλο, αυτή η σύνθεση οφείλει να θεωρείται ήδη κλασική.



Μπορείτε να ακούσετε το κομμάτι πατώντας ΕΔΩ.


***

It's a choice to stay
It's a dream, yeah, and I wanna wake
You have blood on your hands and I'm feeling faint
And, honey, you can't decide

I'm a drug you don't wanna give up
Smoke your cigarette and make your love flow
You poured blood in my heart, I can't get enough
I'm drowning and you can't decide

It's not about geography or happenstance
You need to fly and take a chance
You don't need to soar to emptiness
And float on high and forever dance alone
You're scared 'cause I feel like home

I hear your voice and I knew right away
If you were here what your eyes would say
I have blood on my feet as I walk away
Rivers are red, it's starting to rain

I'm not gonna live for you or die for you
Won't do anything anymore for you
Because you leave me here on the other side
You leave me here on the other side

I won't live for you or die for you
Won't do anything anymore for you
Because you leave me here on the other side
Oh, you leave me here on the other side

I won't live for you or die for you
Do anything, anymore for you
Because you leave me here on the other side
Oh, you leave me here on the other side

I won't live for you or die for you
Do anything anymore for you
Because you leave me here on the other side
You leave me here on the other side

I won't live for you or die for you
Won't do anything anymore for you

I'm not gonna shed one more tear for you
Shed one more tear for you
I'm not gonna shed one more tear for you At least not 'til Sunday afternoon, Sunday afternoon...

***

Αν, αφού ακούσετε στην καλή ποιότητα του παραπάνω link αυτό το αριστούργημα, θέλετε να απολαύσετε και αυτό το ουράνιο πλάσμα που το εμπνεύστηκε, δείτε τα παρακάτω βίντεο.



Official VideoClip




Ακουστικό Live




Live στα LiveDaily Sessions




Rachael Yamagata @ The Park West (Live στις 23 Μαρτίου 2009)









2 comments:

Anonymous said...

θα συμφωνήσω σε όλες τις παρατηρήσεις για το δίσκο της.
και θα προσθέσω ένα μπράβο γιατί είσαι από τους λίγους - ακόμα και bloggers - που πρόβαλαν αυτή την απίστευτη δουλειά.!

ΠΑΝΟΣ said...

Η εκτίμησή μου σε σένα (αν και δίχως αντίκρυσμα, λόγω της επιλογής του ανωνύμου σου) είναι δεδομένη. Άλλωστε το ένα σχόλιο από μόνο του, μου αρκεί για να ξεχωρίσω έναν άνθρωπο που, συν τοις άλλοις, αγάπησε κάτι όπως εγώ. Θεωρώ αυτό τον απίθανο δίσκο ως τον πιο ολοκληρωμένο που άκουσα φέτος, και μουσικά αλλά κυρίως σε όσα μέσα μου κάλυψαν κομμάτια όπως το Sunday Afternoon ή το Pause the Tragic Ending. Και που δεν θα μπορέσω να του ξεφύγω ποτέ.