Monday, August 6, 2007

Οργισμένο Είδωλο.




So give me a... stage / Where this bull here can rage /

And though I could fight / I'd much rather recite /

... that's entertainment.









I remember those cheers / They still ring in my ears /
After years, they remain in my thoughts. / Go to one night / I took off my robe, and what'd I do? I forgot to wear shorts. /
I recall every fall / Every hook, every jab / The worst way a guy can get rid of his flab. / As you know, my life wasn't drab. /
Though I'd much... Though I'd rather hear you cheer / When you delve... Though I'd rather hear you cheer / When I delve into Shakespeare /
"A horse, a horse, my kingdom for a horse", I haven't had a winner in six months.





"They called me an animal. I'm not an animal."

Στις καλύτερες ερμηνείες όλων των εποχών;

9 comments:

theachilles said...

Η καλύτερη ερμηνεία όλων των εποχών.

You never got me down Ray. You never got me down.

ΠΑΝΟΣ said...

Πολύ θα ήθελα να σε ακολουθήσω σε αυτή την υπερβολή, αλλά για πολύ πολύ λίγο, δεν τα καταφέρνω..

Anonymous said...

Η ερμηνεία του ντε Νιρο στο King Of Comedy είναι καλύτερη. Ο Σκορσέζε (στο Scorsese on Scorsese)
συμφωνεί.

Αχιλλέα είσαι πολύ γλυκούλης! (σου τα σπασα;)

mpoukatsas said...

Σίγουρα μια από τις καλύτερες ερμηνείες όλων των εποχών.

You fuck my wife? You fuck my wife?

(ας λέει ό,τι θέλει ο Marty, εδώ ο Robert τα έδωσε όλα)

theachilles said...

Άκη,
πώς να σου κρατήσω κακία; Πώς να κρατήσω κακία σε ένα γλυκύτατο πλάσμα που δεν αυτολογοκρίνεται και υποστηρίζει δημοσίως την αγάπη για παπαρ... σαν το Peggy Sue;
Χώρια που λατρεύω το King of Comedy. Οπότε... Αλλά εδώ τα έδωσε όλα, όπως προείπε σοφός Μπουκάτσας!

ΠΑΝΟΣ said...

Άκη, δεν υπάρχεις.

Μπουκάτσας, ανεβαίνεις όλο και περισσότερο.

Αχιλλέα, εσένα αν σε αγαπάω λίγο, είναι Μάρτιν.

Unknown said...

Νομίζω ότι το δίδυμο φορκάστ του Μπόμπι σε Ταξιτζή και Είδωλο είναι ένας από τους λόγους που βλέπω σινεμά - και αδυνατώ πολλά άλλα...

Οι εσωτερικές τάσεις/προτιμήσεις τροποποιούνται κατά καιρούς - αδύνατον να κάνω αξιολογική καταμέτρηση. Ίσως προτιμώ λίγο τον Τράβις μεταξύ δύο ρόλων του ίδιου ηθοποιού. Ο Λα Μότα είναι θηριώδης, υπερφυσική ερμηνεία, one of a kind, σχεδόν θεατρικής σύλληψης - με την έννοια του ανεπανάληπτου, ε, να μην παρεξηγηθώ...

Did I overcook it?

ΠΑΝΟΣ said...

Δεν υπήρξε καλύτερη.
Και ο Τράβις είναι πιο κάτω ρε μαν.

theachilles said...

Πελώριος και ο Τράβις, Πάνο. Πολύ κοντά στον Τζέικ. Είναι και είδωλο, φιγούρα ολόκληρης εποχής.