Κυριακή 09/09:
Διπλός Garry Marshall σήμερα στην ΤιΒι, με δύο μετριότατες ταινίες. Για όσους επιμένουν, Beaches (1988) στη 01:00 στη ΝΕΤ και Frankie and Johnny (1991) στις 02:30 στο STAR.
Δευτέρα 10/09:
Abril Despedaçado (Behind the Sun) (2001), του Walter Salles. 01:15, ALPHA, διάρκεια 105’.
Μια πραγματική έκπληξη από τον ALPHA η προβολή αυτού του εξαιρετικού βραζιλιάνικου δράματος που πιστεύουμε πως κρατάει μια θέση ανάμεσα στα σπουδαιότερα φιλμ της δεκαετίας που διανύουμε. Τεχνική αρτιότητα που σπάνια συναντάει κανείς, προσωπικό βλέμμα από έναν ικανότατο σκηνοθέτη που βρέθηκε (κι αυτός) να αναλώνεται σε (όχι άσχημα αλλά) ασήμαντα ταινιάκια (The Motorcycle Diaries, Dark Water). Μια ιστορία ρουτίνας για τον βραζιλιάνο Βάλτερ Σάλες, που όμως κρύβει τόση εσωτερικότητα, έναν δραματουργικό πυρήνα βαθιά χωμένο και συμπυκνωμένο ως προς το μεγαλείο της τραγικότητάς του). Όταν ο μεγαλύτερος αδερφός του βρίσκεται σκοτωμένος, το μεσαίο παιδί μιας βραζιλιάνικης οικογένειας είναι υποχρεωμένο να εκδικηθεί για τον θάνατό του. Η επίγνωση ότι κάτι τέτοιο σημαίνει και τον δικό του θάνατο, καθώς οι βεντέτες τελειώνουν όταν τελειώσουν όλα τα ενήλικα μέλη των αντίπαλων οικογενειών, ανοίγει έναν κύκλο αμφιβολιών, ένα δίλημμα τραγικό (η παλιά γενιά και άποψη που προστάζει εκδίκηση αψηφώντας τον θάνατο που έρχεται αλυσιδωτά, αφήνει την θέση της στη νεότερη, εμποτισμένη από τον φόβο του ίδιου του θανάτου, παραμερίζοντας την επικρατούσα ηθική αξία, αδιαφορώντας για την ατίμωση και αναζητώντας μια ζωή μεγαλύτερη σε διάρκεια και ομαλότερη. Η δουλειά στα επιμέρους και κυρίως στη φωτογραφία είναι εκπληκτική και ο υπέροχος (από κάθε άποψη) Ροντρίγκο Σαντόρο μας συστήνεται εδώ αφήνοντας υποσχέσεις που ελπίζουμε να κρατήσει.
Προς Θεού, αγοράστε αυτό το αριστούργημα σε δισκάκι που κοστίζει 5 ευρώ και αγνοήστε την ελληνική κόπια για πολλούς και διάφορους λόγους... Γλιτώσαμε την μεταγλώττιση, αλλά όχι και το πετσόκομα σε 4:3…
Επίσης θα δω σίγουρα το τουρκικό Hejar (2002), που δεν έχω δει, στην ΕΤ1, 01:30 και διάρκεια 120’.
Τρίτη 12/09:
Andrei Rublev (1969), του Andrei Tarkovsky. 22:30, Βουλή, διάρκεια 180’.
Παρότι η Βουλή έχει μια πολύ καλή κόπια, δεν γίνεται να αγνοήσουμε το δισκάκι της Criterion Collection όταν μιλάμε για μια από τις σημαντικότερες ταινίες του παγκοσμίου σινεμά. Στο κάτω κάτω μια τρίωρη ταινία εγγραφή από την τηλεόραση δεν είναι τόσο καλή ιδέα...
Cecil B. DeMented (2000), του John Waters. 01:45, STAR, διάρκεια 88’.
Και γαμώ το Χόλιγουντ δηλαδή, από τον πάντα κεφάτο Τζον Γουότερς, που παραμένει μεγάλος διάολος, σατιρίζοντας (μέχρις εσχάτων) εδώ τον μηχανισμό που ποτέ δεν υπηρέτησε. Διάσημη σταρ του Χόλιγουντ απάγεται από τον σκηνοθέτη του τίτλου που την υποχρεώνει να παίξει στο ιδεολογικά ακραίο φιλμ που σχεδιάζει, καταφέρνοντας τελικά να της μεταδώσει τις μάλλον αναρχικές ιδέες του. Ο χαμός ο ίδιος, γέλιο μέχρι δακρύων και αναφορά στο σινεμά για τους λάτρεις που θα χάσουν το μέτρημα. Συμπαθή δισκάκια με 5-6 ευρώ κάπου εκεί έξω.
Τετάρτη 13/09:
New York Stories (1989), των Woody Allen, Francis Ford Coppola, Martin Scorsese. 20:30, ΕΤ1, διάρκεια 118’.
3 καλά ταινιάκια με κοινό άξονα τη Νέα Υόρκη, αρκετά άνισα ως συνήθως. Πολύ καλό του Σκορσέζε, αρκετά συμπαθές του Άλεν, παραφωνία το κομμάτι του Κόπολα. DVD με εγγραφή από την ΕΤ1, ούτε ο Σκορσέζε δεν θα καταλάβει την διαφορά!
Intolerance: Love's Struggle Throughout the Ages (1916), του D.W. Griffith. 22:30, Βουλή, διάρκεια 123’.
Διάφορα δισκάκια από 10-14 δολλάρια, αφού δεν ξέρω κάτι για την κόπια της Βουλής.
Family Viewing (1987), του Atom Egoyan. 01:00, ΝΕΤ, διάρκεια 86’.
Ο πάντα καλός Εγκογιάν και το υπαρξιακό σινεμά που διατηρεί μέχρι σήμερα η πρόταση της ΝΕΤ για το βράδυ της Τετάρτης.
Παρασκευή 14/09:
The Sixth Sense (1999), του M. Night Shyamalan. 21:00, STAR, διάρκεια 107’.
Unbreakable (2000), του M. Night Shyamalan. 23:00, ΝΕΤ, διάρκεια 106’.
Σάββατο 15/09:
Heat (1995), του Michael Mann. 21:00, ALTER, διάρκεια 171’.
Ό,τι κι αν γράψω για αυτό το αριστούργημα (ίσως την καλύτερη αστυνομική ταινία εδώ και 20 τουλάχιστον χρόνια) μετά το κείμενο του Ηλία, θα είναι αστείο. Απλώς ξεχνάτε την εγγραφή, αφού με 7 ευρώ έχετε ένα διπλό ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ DVD.
Lost in La Mancha (2002), των Keith Fulton, Louis Pepe. 00:30, ΕΤ3, διάρκεια 93’.
26 comments:
Χαιρετώ το δίδυμο!
Καλησπέρα Πανούλη!
Καλησπέρα Αχιλλέα!
Παρασκευάτικα το έβαλαν το Unbreakable? Χλωμό το βλέπω!
Και τελευταία μου έχουν πει 3 φορές οτι πρέπει να το δω!
μμμ! καλά!
Καλησπέρα Σάλυ!
Παρασκευή το παίζουν συνήθως, μη ρωτάς γιατί...
7 ευρώ = διπλό δισκάκι του πολύ καλού Unbreakable. Τσίμπα το.
Κάν'τες 4.
Καλησπέρα γλυκύτατη Sally! Μπορείς να ζήσεις και χωρίς το Unbreakable. Είναι καλό φιλμ, ωστόσο αν πρέπει όλοι μας να έχουμε δει έναν Σάμαλαν, αυτό είναι το The village...
Στάνταρ. Ωστόσο στον Άφθαρτο έκανε σίγουρα πιο πολύ... "σινεμά".
Sally , εμένα άκου.
Ο "Αφθαρτος" , κατ' εμέ ο Ασπαστος, είναι μια εξαιρετική κωμωδία. Πολύ γέλιο. Αν είναι να την δεις δεστην από αυτήν την οπτική.
Οσο για τον Σιάμαλαν, μετά την "εκτη αίσθηση" κάπου άρχισε να το παίζει κάπως και τόχασε το παιχνίδι.
Μια καλή ταινία έχει ο Σαμαλαν και αυτή είναι το Unbreakable! Οι υπόλοιπες στηρίζονται υπερβολικά στα κολπάκια που σκαρώνει και μετά εξηγεί ο ίδιος έτσι ωστε να μην αφήσει τίποτα στην φαντασία του θεατή....
Sally μου, που αξίζεις να ασχοληθούμε μαζί σου σε αυτή την ανάρτηση, μην ακούς την "δεν μου αρέσει σχεδόν τίποτα, αλλά εξακολουθώ να κοιτάω κατά τη μεριά της οθόνης" Μάρω.
Κανένας δεν την συμπαθεί άλλωστε...
lol (για την παρεξήγηση, ε;....)
Το Unbreakable το βλέπεις τώρα, γιατί είναι η καλύτερη ταινία του Shyamalan. Εκτός κι αν ο μικροκαμωμένος αμερικοαιγύπτιος δεν σου αρέσει βέβαια....
Ωραία λοιπόν να κάνω την εξαιρετικά χαζή ξανθιά και να ρωτήσω τι το εξαιρετικό υπάρχει σ΄αυτήν την ταινία όπου παρακολουθώ επί 2 ώρες και τον ατάλαντο Μπρους Γουίλις να το παίζει κάτι μεταξύ καρτουνίστικου ήρωα που μετεnσαρκώθηκε σε άνθρωπινο ον και σε αγγελο εκδικητή ;
Μπουκάτσας, δεν συμφωνώ. Για μένα ο Σιάμαλαν έχει μόνο πολύ καλές ταινίες. Ωστόσο ο θεατής εύκολα μπερδεύεται αγνοώντας τα δρώμενα (που πάντα υπάρχουν, ουσιώδη και εντυπωσιακά) και καρτερώντας ένα πολλά υποσχόμενο φινάλε. Και κυρίως όσοι βλέπουν μία φορά τις ταινίες του. Ήμουν εκνευρισμένος μετά την προβολή του The Village επειδή νόμιζα ότι έπεσε στην παγίδα του φινάλε του και δεν συνέβη τίποτε ουσιαστικό στην ταινία του. Σαφώς και δεν είναι έτσι και το κατάλαβα καλά κάθε επόμενη φορά που απόλαυσα το εξαίσιο αυτό φιλμ. Βέβαια, ίσως κι αυτή να είναι μια παγίδα που δεν μπόρεσε να αποφύγει, σωστά;
Μάρω, δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Είναι σαν να με ρωτάς "όχι, πες μου, τι το ωραίο έχουν οι αγγινάρες;". Απλώς τις απολαμβάνω. ;)
Σάλυ, δες το. :)
Χμμμ, μάλλον είναι "αγΚινάρες" ε; :Ρ
Anyway, είναι νόστιμες.
Γιατί μου άφησες έξω το "Primal Fear" αύριο Πέμπτη στις 21:00 στο Star;
Μπορεί η ταινία να μην είναι και το αριστούργημα , αλλά ο πιτσιρικάς Εντουαρντ Νόρτον, κεντάει.
Βρε παιδιά πολύ με συγκίνησε το ενδιαφέρον και οι προτάσεις σας!
Λοιπόν, τα μόνα που μπορώ να πω περί Shyamalan είναι:
H Eκτη Aίσθηση μου άρεσε πάρα πολύ!
Με το The village, πολύ απογοητεύτηκα Αχιλλέα μου. Θα συμφωνήσω απολύτως με τον Πάνο, είχα εκνευριστεί! Μόνο που εγώ δεν το ξαναείδα!
Ηλία μου, γιατί καλέ να μην μ' αρέσει ο μικροκαμωμένος αμερικοαιγύπτιος? Εχω πάει και με χειρότερους.. (ε? μπαρδόν, παρασύρθηκα!)
Για το Unbreakable θα ακολουθήσω τη συμβουλή σας, θα το δω και...
Μάρω μου καταλαβαίνω τι λες απλά ελπίζω να με "πιάσει" αλλιώς!
φιλιά σε όλους
Μάρω,
easy to find μέτρια ταινία στο STAR. Αναρωτιέσαι γιατί το άφησα απ' έξω; :)
Σάλυ,
την Έκτη Αίσθηση την είδα ξανά για πρώτη φορά πριν λίγες εβδομάδες. Είναι όντως εξαιρετικό έργο.
Το Χωριό να το δεις ξανά, είναι κρίμα γιατί είναι σπουδαίο έργο.
Ο Σιάμαλαν είναι παιδαράς. Άστα αυτά.
Πες μας αν σου άρεσε ο Άφθαρτος.
Καλή συνέχεια.
Όχι Πάνοσ μου φοβερέ, δεν είναι απλά οι αγκινάρες, ας πούμε (εγώ θα 'λεγα τα κεφτεδάκια)... Είναι πως και να της πεις, έτσι αγριεμένη που είναι, θα σου πει ότι θα σου έλεγε και για τις αγκινάρες...
"Εμένα δεν μ΄αρέσει"
Ατάλαντος ο Bruce ε;
Ποπο, τι χαμός έγινε εδώ. Λοιπόν,
Πάνο, μόνο υπερεκτιμημένες ταινίεσ έχει ο Σάμαλαν, μερικές πολύ μέτριες μάλιστα (Οιωνός, Lady in the water). Αλλά, το Village είναι όντως πολύ δυνατό αν το δεις έξω από την υπόλοιπη φιλμογραφία του και από τις παγίδες με τις ανατροπές και τον τρόμο που ο ίδιος ο σκηνοθέτης έστησε στον εαυτό του. Είναι μια εξαιρετικά ατμοσφαιρική και άκρως ρομαντική ιστορία που τυγχάνει να συμπληρώνεται και από μία όχι και τόσο κακή πολιτική αλληγορία, κρυμμένη στο φινάλε του.
Γιώργο, δε λύσαμε το θέμα με τη φωτογραφία, χαχα!
Ηλία, ο Bruce είναι θεός. Ειδικά όταν είναι Butch. Άσε την Μάρω να λέει, αν κ έχει δίκιο για τον Νόρτον. Ασύλληπτο μπάσιμο στα κινηματογραφικά δρώμενα με το Primal Fear. Αλλά οι παράγοντες Ρίτσαρντ Γκιρ και Star channel επαρκούν για να λείπει από τις προτάσεις του blog μας... Καλά τα λέω, Πανούλη;
Πολύ καλά λοιπόν, αφού το θέλετε, κι αφού σύμφωνα με τον κύριο Δημόπουλο κανένας δεν με συμπαθεί, δεν ξαναμιλώ για ταινίες.
Θα περιοριστώ στον τομέα που δικαιωματικά ανήκει μια γυναίκα, στις αγκινάρες και τα κεφτεδάκια.
Γλυκιά μου τέως (εκ της αναρμόστου αρσενικής μας συμπεριφοράς) χειραφετημένη σινεφίλη, χωρίς να περιφρονώ ουδόλως τα κεφτεδάκια σου, αιτούμαι διακαώς την επιστροφή σου στα πολιτισμικά μας δρώμενα.
Δηλώνω αμετανόητος εραστής της αιρετικότητάς σου.
Μάρω μου... Τι είναι αυτά που λες; Προσυπογράφω και γω την παράκληση επιστροφής σου. Τι προσυπογράφω δηλαδή, πέφτω στα πόδια σου... Ανακάλεσε please, και έλα να μας προκαλέσεις κ πάλι!!
το Village ειναι απο τις πιο παρεξηγημενες ταινιες της τελευταιας δεκαετιας!!! (αργησα, αλλα τωρα ειδα τί συζητηση εχετε πιασει εδω!). οχι πως δεν φταιει και ο Νυχτας βεβαια στο λανθασμανο promotion της ταινιας, αλλα η ταινια εντελει δεν ειναι μεταφυσικο θριλερ (το λεει η miss-τρομαζω-με-τη-σκια-μου), αλλο αν ο μαεστρος Σιαμαλαν μας κανει να πεταγομαστε σε πολλες σκηνες απο την καρεκλα μας -αφου το χει ο ανθρωπος, να μην παιξει λιγο με το σασπενς;). και το τελος βεβαια, δεν ειναι καθολου αμηχανο, ή τραβηγμενο, ή κενο, ή .."κοκκινοσκουφιτσικο" οπως ειχα διαβασει καπου τοτε, αλλά μια απολυτα συνειδητη επιλογη (και εκει ακριβως εγκειται και ολη η αξια της ταινιας!).
Η ταινια, οπως το'πε εν μερει κι ο Αχιλλεας ειναι κατα βαση μια κοινωνικη και κυριως πολιτικη αλληγορια. Που μαλιστα προβληθηκε στην πιο καταλληλη εποχη, τοτε στις αρχες του Ιρακ. (Βεβαια εκεινη τη χρονια ειμαστε πολυ απασχολημενοι με την θορυβωδη "πολιτικη" του Μουρ, και δν τον προσεξαμε). Ο ανθρωπος παιζει ιδιοφυως με τα θεματα του φοβου και της εξουσιας και με τα συστηματα διαχειρισης (και παραγωγης) του φοβου απο την (εκαστοτε) αρχουσα ταξη, ως μεσο χειραγωγησης του πληθους -θελω να πω κι αλλα, αλλα θα κανω σποιλερ για την ταινια, που, ενταξει, εκτος απο το πολτικοκοινωνικο μηνυμα, πονταρει και λιγο στο twist του τελους. ;) αλλα πραγματικα, ειναι κριμα να απαξιωνεται αυτη η ταινια επειδη τελικα ο "εχθρος" δεν ειναι ο πεθαμενος Bruce, ή κανενας εξωγηινος ή κατι αλλο μεταφυσικο, αλλα κατι.. χμμ.. πολυ πιο χειροπιαστο και τελικα αληθινο. Ισα ισα, το The Village θα επρεπε να θεωρειται το αριστουργημα του. (imho)
[μαρωωωω ξερω οτι αστειευσαι αλλα σε καθε περιπτωση η εκκληση ισχυει. μην μας αφηνεις μονους στη βαρετη και λιμναζουσα συμφωνια μας!! :D)
Λίγα για τον ανεπανάληπτο Μπρους...
Πόσο μ'αρέσει το Nip\Tak...!!!
Συμφωνώ με την Νετρίνα. Είναι η καλύτερη δουλειά του Σάμαλαν, μακράν της δεύτερης (η οποία τυγχάνει να είναι το Unbreakble).
Ελένη, μετά το Αυτός, Αυτή και τα μυστήρια, ο Bruce δεν μπορεί να πέσει από το βάθρο...
Όπ! Κυριολεκτικά "τεράστιε" Αχιλλέα, διάβασα σωστά; Είσαι φαν του Moonlighting;
Ξεχνώ δια παντός κάθε κακό λόγο ή απειλή εναντίον σου που εκστόμισα, με τούτο ενθρονίζεσαι στο πάνθεον των απόλυτων Φίλων και (Συν)Κοινωνούντων.
Κι εγώ το έβλεπα φανατικά το Moonlighting, και συμπαθούσα τα μάλλα τον Bαϊόλα.
I am back. Be aware.!!!!!
Τώρα είμαι χαρούμενος άνθρωπος! Πλην της επιστροφής της αγαπημένης μας γυναίκας, βρήκα και δύο θαυμαστές μιας από τις 2-3 σειρές που αγάπησα στη ζωή μου. Οκ, ήμουν μικρός, αλλά δεν έχανα επεισόδιο! Και, μεταξύ μας, η Cybill ήταν μια παιδική ονείρωξη...
Post a Comment