Οι 20 Καλύτεροι Δίσκοι του 2009 (Θέση 02)

02. Melody Gardot: My One and Only Thrill

Δεν είχα ακούσει αυτό το κορίτσι πριν από φέτος και τον δεύτερο δίσκο της και φαίνεται πως ήταν λάθος μου. Πραγματικό δώρο της τζαζ, αυτός ο εκπληκτικός δίσκος ήρθε για μένα από το πουθενά. Ένα σέξι και υποσχόμενο κορίτσι με μεγάλα μαεστρικά μαύρα γυαλιά στο cover του album, μερικοί ωραίοι τίτλοι και κάποιος ιερόσυλος ψίθυρος πως αυτή η μικρή παίζει να "τρώει" τη Νόρα. Εδώ είμαστε λέω, δισκάκι στο player. Τα τραγούδια περνάνε και το μεγάλο λάθος του ακροατή είναι προ των πυλών: Πόσες, μα πόσες φορές μπορεί κάποιος να παίξει ΑΥΤΗ τη τζαζ που κρατάει από τις αρχές του αιώνα και πόσο πια μπορεί να το κάνει τόσο καλά ώστε να κρατήσει το αυτί στους ήχους της μέχρι το τέλος; Σοφά η Αμερικανή Melody κρατάει τα κομμάτια της χαμηλά παρά τους δεξιοτέχνες μουσικούς και τη μαγικά αισθησιακή φωνή της, οι έρωτες που περνάνε στα αυτιά μας είναι ιστορίες της ζωής, μιας ζωής δύσκολης που ξορκίζει με παιχνιδιάρικες μελωδίες και στην οποία παραδίνεται μερικές φορές με ραγισμένες φωνητικές ερμηνείες πάνω σε μικρά πατήματα πιάνου. Φυσικά, καλή μου, το ημερολόγιό σου, όπως το είπες, θα άγγιζε όλο τον κόσμο, όλους όσους υπήρξαν ερωτευμένοι και, μοιραία, καταδικασμένοι στην εκ βαθέων ακρόαση του κομψοτεχνήματός σου. Αν ήμουν η Krall; Θα έφευγα μόνη μου.