Τηλεόραση 07/10 - 13/10/2007

Καλημέρα.
Έχοντας χάσει το βράδυ της Τρίτης μόνο το εξαιρετικό Cold Mountain, το οποίο δεν θα γράφαμε ούτως ή άλλως (154 λεπτά ταινία στην τηλεόραση όταν υπάρχει εξαιρετικό διπλό δισκάκι με τιμή σκάνδαλο δεν υφίσταται καν ζήτημα), πιάνουμε τη συνέχεια αυτής της τηλεοπτικώς ενδιαφέρουσας εβδομάδας.


Τετάρτη 10/10:

The Quiet Duel (Shizukanaru ketto) (1949), του Akira Kurosawa. 22:00, Βουλή, διάρκεια 95’.
Το ουμανιστικό σινεμά του πρώιμου (εδώ) Κουροσάουα απογειώνει μια, έτσι κι αλλιώς, έξοχη σεναριακή ιδέα: Ένας γιατρός κολλάει σύφιλη προσπαθώντας να βοηθήσει έναν τραυματισμένο στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Επιστρέφοντας, κρατάει μυστική την αρρώστια του και προσπαθεί να ζήσει φυσιολογικά. Όταν όμως θα συναντήσει τον άνθρωπο που τον κόλλησε, ο Κουροσάουα θα βρει ευκαιρία να μας ξεδιπλώσει ένα σινεμά χωρίς προηγούμενο, που θα συνεχιστεί με τα αναρίθμητα αριστουργήματά του. Βλέπω ότι υπάρχει ένα πολύ δυνατό R1 DVD της ταινίας με καλά extras και σχετικά καλή τιμή (11 δολλάρια), αλλά δεν το έχω δει για να σας πω για την εικόνα και τον ήχο του. Το πήρα ήδη πάντως. Για τους λιγότερο τολμηρούς, ας ελπίσουμε πως η Βουλή θα έχει μια καλή κόπια.

Snake Eyes (1998), του Brian De Palma. 22;45, STAR, διάρκεια 94'.
Με σεναριακή αφορμή τετριμμένη, αλλά με το γνωστό του πάθος για σασπένς και βάζοντας στοίχημα να σπάσει κάθε φραγμό σκηνοθετικής δεξιοτεχνίας, ο αγαπημένος Ντε Πάλμα κατάφερε να μας δώσει ένα σχεδόν υπέροχο θρίλερ (στη σκιά των κλισέ του αλλά ας είναι): Ο Κέητζ παίζει τον πρώτο ρόλο του αστυνομικού που έγινε μάρτυρας της δολοφονίας υπουργού των ΗΠΑ στη διάρκεια ενός αγώνα μποξ και που θα ψάξει την άκρη του νήματος μόνος, για να βρεθεί απέναντι από μια αρκετά ισχυρή συνωμοσία. Παρά την αφελή σεναριακή εξέλιξη, το φιλμ παρακολουθείται παραπάνω από ευχάριστα. Δισκάκι στο Αμέρικα με 5 δολλάρια και προβολή σε 150 ίντσες επιβάλλεται. Ντε Πάλμα είπαμε.

Για το βράδυ τα ιδιωτικά κανάλια είπαν να μας παιδέψουν πολύ άσχημα. Δύο εξαιρετικές ταινίες την ίδια ώρα, σε άγνωστες κόπιες, αλλά θέλω να πιστεύω ότι είμαστε πρόθυμοι να τις ανακαλύψουμε:

Affliction (1997), του Paul Schrader. 01:15, ALPHA, διάρκεια 109'.
και
Images (1972), του Robert Altman. 02:15, MEGA, διάρκεια 101'.

Το ξεκαθαρίζω από την αρχή: Προτιμώ το φιλμ του Σρέιντερ. Βαθιά μελαγχολικό και αναλέητα σκοτεινό αποτελεί ένα μοναδικό αριστούργημα των 90s. Δεν έχει αγαπηθεί τόσο, κυρίως λόγω της φύσης του αλλά και του τρόπου που μας την παραδίδει ο σκηνοθέτης της. Στην ιστορία μας, ο Νόλτε παίζει εξόχως έναν αλκοολικό αστυνομικό σε αμερικανική επαρχιακή πόλη τριγυρισμένο από ένα κοινωνικοοικογενειακό περιβάλλον που τον αγνοεί. Η γυναίκα και η κόρη του τον σιχαίνονται και ο πατέρας του του έχει κληροδοτήσει την απαράδεκτη συμπεριφορά του, γεγονός που τον μειώνει και στα μάτια τον κατοίκων της πόλης. Βυθίζοντας την θλίψη του στο ποτό, πείθει τον εαυτό του να κυνηγήσει έναν τοπικό θάνατο μέχρι να αποδείξει ότι πρόκειται για φόνο και μέχρι να χαθεί οριστικά σε μια μοναχική παραφροσύνη. Ο Σρέιντερ έχει πετύχει διάνα στην απεικόνιση αυτής της παρανοϊκής κατάστασης του ήρωα, της αβάσταχτης μοναξιάς και θλίψης του χτυπώντας το αμερικανικό δράμα στη ρίζα του. Σημειώστε ότι το ευρωπαϊκό δισκάκι περιοχής 2 είναι εξαντλημένο και το αμερικανικό (8 δολλάρια) είναι σχετικά καλής ποιότητας μεν, άδειο από έξτρα παροχές δε.
Από την άλλη, ο Όλτμαν παίζοντας με την πρόσφατη Αποστροφή και με τα σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού κάνει ένα σπουδαίο σκοτεινό φιλμ γύρω από την βία στην οποία οδηγεί η αστική παράνοια, όταν η Κάθριν του έργου βασανιζόμενη από ερωτικές φαντασιώσεις φτάνει σε αλυσιδωτές δολοφονίες όσων θεωρεί ότι μπορούν να την "βλάψουν", ανήμπορη να ξεχωρίσει φαντασία από πραγματικότητα. Ανησυχώ για το έξοχα φωτογραφημένο σινεμασκόπ 2.35:1 κάδρο του φιλμ που στην κόπια του καναλιού μπορεί να καταστραφεί. Το αμερικανικό δισκάκι περιοχής 1 είναι κάτω από 8 δολλάρια πάντως...


Πέμπτη 11/10:

Sortez des rangs (Fall Out) (1996), του Jean-Denis Robert. 22:00, Βουλή, διάρκεια 86'.
Δεν το έχω δει. Διαβάζουμε πως πρόκειται για μια ιστορία εκδίκησης με καλό ρυθμό και φρέσκια ματιά.

The Blockhouse (1973), του Clive Rees. 02:00, MEGA, διάρκεια 90'.
Ο Πίτερ Σέλερς πρωταγωνιστεί σε αυτό το δυνατό ψυχολογικό δράμα τοποθετημένο στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μια ομάδα αιχμαλώτων των ναζί αναγκάζεται να αγωνιστεί για επιβίωση σε ένα υπόγειο καταφύγιο για 4 χρόνια. Η τρέλα (για τρίτη φορά στο διήμερο) παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις και περισσότερο σε αυτό βοηθά το πολύ καλό καστ.


Παρασκευή 12/10:

Madadayo (1993), του Akira Kurosawa. 22:00, Βουλή, διάρκεια 138'.
Μανταντάγιο, ο δάσκαλος. Το τελευταίο φιλμ του μεγάλου Κουροσάουα είναι όπως πάντα ένα μάθημα στην ηθική διάπλαση των χαρακτήρων του, εδώ μελετώντας την σχέση ενός καθηγητή με τους πολύ νεώτερους μαθητές του. Για δισκάκι, δεν έχω ιδέα.

Les Dames du Bois de Boulogne (1945), του Robert Bresson. 24:00, ΕΤ1, διάρκεια 85'.
Νομίζω πως ο Ρομπέρ Μπρεσόν είναι ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες παγκοσμίως. Τους πολύ λίγους. Και να μην θέλω δηλαδή, όταν δύο από τα φιλμ του είναι στην αγαπημένη μου δεκάδα, διάολε, χώνεται σφήνα! Ο εξαιρετικός του σεναριακός πυρήνας είναι σκέτο καθρέφτισμα της ξεπεσμένης κοινωνίας του 40-50. Το δισκάκι της Criterion Collection είναι μονόδρομος.


Σάββατο 13/10:

Τι μέρα κι αυτή! Δύο αριστουργήματα του σύγχρονου σινεμά, αμερικανικού και ευρωπαϊκού:

Vozvrashcheniye (The Return) (2003), του Andrei Zvyagintsev. 24:00, ΕΤ1, διάρκεια 103'.
Η Επιστροφή είναι, δίχως αμφιβολία, ταινία δεκαετίας. Μια ταινία με τέτοια δυναμική και φιλοσοφικό βάθος που θα έπρεπε να τρέμουμε από ενθουσιασμό ως φίλοι του κινηματογράφου (και ως τέτοιοι φυσικά να αναμένουμε το νέο φιλμ του Ζβιάγκιντσεφ...). Στην πιο απλή ιστορία του κόσμου, το ταξίδι ενός πατέρα με τους δυο του γιους (το γεγονός ότι ο πατέρας επέστρεψε μετά από 12χρονη απουσία είναι ένας μοχλός για τον Ζβιάγκιντσεφ ώστε να "τρέξει" το φιλμ και να το αναγάγει σε οπτικοακουστικό φιλοσοφικό δοκίμιο) , ο Ρώσος σκηνοθέτης ξεδιπλώνει την δεδομένη σκηνοθετική αρετή του και δομημένη θεωρητική σκέψη του και προβληματισμό γύρω από την λειτουργία της οικογένειας σε πρώτο επίπεδο. Η περιπέτεια (υπό την έννοια της περιπέτειας όπως αυτή στο L' Avventura) του μικρού αδερφού, αφού ο μεγαλύτερος ενδίδει και σταδιακά αποδέχεται τις αυταρχικού ύφους επιθυμίες του πατέρα. Τόσο πολυεπίπεδο χωρίς ωστόσο να μπερδεύει τον θεατή σε καμία στιγμή παρά το γεγονός ότι προσφέρει πληθώρα ερμηνειών με μια συγκλίνουσα όμως θεματική ιδέα. Η σκανδαλώδης τιμή των 4 λιρών για το ευρωπαϊκό δισκάκι, που μεταξύ άλλων περιέχει 1 ώρα έξτρα παροχών, αποτελεί ντροπή για κάθε σινεφίλ που δεν το έχει ακόμη αγοράσει.

The Thin Red Line (1998), του Terrence Malick. 00:30, ΑΝΤ1, διάρκεια 150'.
Αυτό το σπουδαίο αντιπολεμικό ποίημα δεν αξίζει να το καταστρέψουμε στην μικρή οθόνη του ΑΝΤ1 (που όμως εδώ μας εκπλήσσει με την επιλογή του), ειδικά όταν το αμερικανικό δισκάκι έχει κοντά στα 7 δολλάρια. Για όσους το παρακολουθήσουν, θα βρεθούν μπροστά σε ένα δοκίμιο με την μορφή ποιήματος πάνω στην απώλεια (κυρίως αισθήσεων, συνείδησης και λογικής) που προκαλεί ο πόλεμος, στις υπαρξιακές αναζητήσεις που πληθαίνουν, στις εσωτερικές συγκρούσεις των χαρακτήρων που αναπτύσσονται μέσα από τους γοητευτικά αργούς ρυθμούς και την δυναμική κινηματογραφική γλώσσα του Μάλικ. Σίγουρα από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας.