Τηλεόραση 13/09 - 19/09/2009

Κυριακή 13/09

Το Κλάμα Βγήκε από τον Παράδεισο (2001), των Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου. ALPHA, 21:00, διάρκεια 120’.
Περισσότερο σάτιρα και λιγότερο παρωδία του ελληνικού κινηματογράφου του παρελθόντος (αν και συγκλίνει προς τα αποτελέσματα του δεύτερου), απ’ όπου παρελαύνουν άπαντα σχεδόν τα «διαμάντια» του ’60 με φανερή έμφαση στα ανυπόφορα μελοδράματα. Αυτό το υπερφιλόδοξο εγχείρημα ευτυχώς βρίσκει τους δημιουργούς του σε κέφια αν και καθόλου δεν αποφεύγουν οι ίδιοι να «βολευτούν» με απλές αναπαραστάσεις σκηνών των, ούτως ή άλλως, γελοίων αυτών ταινιών. Βέβαια, όλοι θα γελάσουν και μάλιστα πολύ όλο αυτό εις βάρος μιας πραγματικά αυθεντικής δημιουργίας που θα μπορούσε να βρει χώρο, έστω και στα διαστήματα του παρωδικού παροξυσμού των Ρέππα και Παπαθανασίου.
Βαθμολογία: * *

Shooter (2007), του Antoine Fuqua. ΑΝΤ1, 21:00, διάρκεια 126’.
Ένας δεινός σκοπευτής που έχει αποσυρθεί και ζει αυτοεξόριστος προσπαθώντας να συνέλθει από τον θάνατο ενός αθώου πολίτη, επιστρέφει ύστερα από τις παροτρύνσεις των πρώην συναδέλφων του προκειμένου να αποτρέψουν την απόπειρα δολοφονίας του Αμερικανού προέδρου, όμως τελικά βρίσκεται μπλεγμένος να κατηγορείται για την δολοφονία που κλήθηκε να αποτρέψει. Στην εξαιρετική του “Μέρα Εκπαίδευσης” ο Φούκουα δεν χαρίστηκε σε κανέναν, ούτε καν στα αστέρια του καστ του. Κι ενώ στον Εκτελεστή του επιστρατεύεται το ταλέντο του στην κινηματογράφηση των σκηνών δράσης και μερικών καλών στιγμών στην εισαγωγή της υπόθεσης γρήγορα πνίγεται στις συμβάσεις και κολλάει στις συνεχή αναζήτηση σεναριακού οχήματος. Δεν είναι κακό, παρακολουθείται παραπάνω από ευχάριστα, παρά τα εμφανή προβλήματά του. Ο Μαρκ Γουόλμπεργκ, όπως πάντα, είναι αξιοπρεπέστατος.
Βαθμολογία: * *

Dead Man (1995), του Jim Jarmusch. ΕΤ1, 24:00, διάρκεια 121’.
Ο Τζόνι Ντεπ (μάλλον στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του) ερμηνεύει μοναδικά στο σημαντικό αυτό αριστούργημα των ‘90s (και μια από τις καλύτερες ταινίες του Τζάρμους) έναν λογιστή που ταξιδεύει στην Αγρια Δύση του τέλους του 19ου αιώνα για να πιάσει δουλειά και αντ’ αυτού βρίσκεται να έχει δολοφονήσει κάποιον και να των κυνηγούν όλοι οι πληρωμένοι δολοφόνοι της περιοχής. Στην πορεία του προς την φυγή γνωρίζει έναν περίεργο Ινδιάνο που τον ακολουθεί, πιστεύοντας πως πρόκειται για την μετεμψύχωση του ποιητή Γουίλιαμ Μπλέικ. Απόλυτο ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης, δεν διστάζει να μιλήσει για τον θάνατο (ως τελικό προορισμό αυτού του... ταξιδιού) με αυθάδεια, τυλιγμένο στον μυσταγωγικό του μανδύα. Ένας νεκρός (όπως ο τίτλος και το όνομα του ήρωά του) που ταξιδεύει σε μια ήπειρο νεκρών ανθρώπων και νεκρών πολιτισμών, μέχρι να χαθεί οριστικά στο τέλος της περιήγησής του. Πραγματικό ποίημα και, φυσικά, η προβολή της εβδομάδας. Βαθμολογία: * * * * *


Δευτέρα 14/09

Coffee and Cigarettes (2003), του Jim Jarmusch. Βουλή, 22:00, διάρκεια 105’.
Σπονδυλωτή ταινία του Τζάρμους στην οποία εμφανίζονται από τον Μπενίνι και την Μπλάνσετ μέχρι τον Τομ Γουέιτς και τον Ίγκι Ποπ απλώς για να συναντηθούν και να μιλήσουν (περί ανέμων και υδάτων θα λέγαμε). Όσοι σπουδαίοι εμφανίζονται, με ένα τσιγάρο και ένα ποτήρι καφέ αναλύουν τα άλλοτε ανάλαφρα κι άλλοτε πιο σοβαρά (όπως οι ίδιοι θα ήθελαν να τα βλέπουν) θέματά τους σε ένα σύνολο 11 σκετς που γύρισε ο Τζάρμους σε διάστημα αρκετών χρόνων. Η μαγεία του καθημερινού και του απλού εξυμνείται από έναν σπουδαίο κινηματογραφιστή.
Βαθμολογία: * * *

On the Town (1949), του Stanley Donen. STAR, 04:30, διάρκεια 98’.
Πρώτη σωστή κίνηση για το STAR που προβάλλει αυτό το ανυπόφορο μιούζικαλ (όπως και τα περισσότερα του... συναφιού) στην ώρα που του αξίζει. Οι βιτσιόζοι που ξημερώματα Τρίτης θέλουν να δουν τηλεόραση θα πάρουν αυτό που τους αξίζει.


Τρίτη 15/09

Στα Μικροκύματα της Βουλής (22:00, διάρκεια 60’) θα προβληθούν οι ταινίες Αθέμιτος Συναγωνισμός του Δήμου Αβδελιώδη, Μήδεια 70 του Μιχάλη Παπανικολάου και Η Ρόδα του Θεόδωρου Αδαμόπουλου.

Liberty Heights (1999), του Barry Levinson. STAR, 04:00, διάρκεια 118’.
Αν και η ταινία παρουσιάζει ένα αδιαμφισβήτητο ενδιαφέρον (η ιστορία άλλωστε δύο νεαρών εβραίων στην Βαλτιμόρη των ’50s περιέχει αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία), η προβολή του καναλιού είναι, για άλλη μια φορά, καταδικαστική.
Βαθμολογία: * * *


Τετάρτη 16/09

Ladri di Biciclette (1948), του Vittorio De Sica. Βουλή, 23:00, διάρκεια 85’.
Από τις σημαντικότερες στιγμές του παγκόσμιου σινεμά, ένα φιλμ που δίδαξε και δημιούργησε ένα ολόκληρο ρεύμα (νεορεαλισμός) για το ιταλικό σινεμά που με τη σειρά του επηρέασε σκηνοθέτες διεθνούς βεληνεκούς. Η φαινομενικά απλή ιστορία ενός πάμφτωχου ιταλού που καταφέρνει να βρει δουλειά ως αφισοκολλητής και χάνει σχεδόν τα πάντα όταν του κλέβουν το ποδήλατο – εργαλείο της δουλειάς του, κινηματογραφεί με ασυγκράτητο ρεαλισμό τη φτώχεια της μεταπολεμικής Ιταλίας χωρίς στιγμή να καταφεύγει σε φτηνές ηθικολογίες, χωρίς να χρησιμοποιεί την αυθεντική της συγκίνηση εκβιαστικά, παραδίδοντας ένα ουμανιστικό αριστούργημα.
Βαθμολογία: * * * * *


Πέμπτη 17/09

Wedding Crashers (2005), του David Dobkin. STAR, 22:00, διάρκεια 120’.
Δυο κολλητοί έχουν την περίεργη συνήθεια να πηγαίνουν απρόσκλητοι σε γάμους και να την πέφτουν στις ελεύθερες γυναίκες που θα βρουν εκεί. Όταν ο ένας από τους δύο θα ερωτευθεί μια κοπέλα που γνώρισε (και δεν είναι άλλη από την κόρη ενός αμερικανού υπουργού) τα πράγματα θα πάνε διαφορετικά από ό,τι τα υπολόγιζαν. Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι σε στιγμές το φιλμ του Ντόμπκιν γίνετια ξεκαρδιστικό (ειδικά όταν στο παιχνίδι μπαίνει ο απίθανος Γουίλ Φέρελ), οφείλουν όμως και οι φανατικοί του φιλμ τα παραδεχτούν ότι τα αστεία του μερικές φορές είναι άβολα και αμήχανα και επίσης σε μεγάλα μέρη του φιλμ αργούν να κάνουν την εμφάνισή τους. Έτσι, ολόκληρα γκαγκς μετατοπίζουν τη σημαντικότητά τους από το κωμικό timing (το άλφα και το ωμέγα της κωμωδίας, όμως) αποκλειστικά στο σίγουρο ταλέντο των πρωταγωνιστών τους που δεν βγάζουν πάντα το φιλμ... ασπροπρόσωπο.
Βαθμολογία: * *

Hanussen (1988), του István Szabó. Βουλή, 22:00, διάρκεια 110’.
Δεν έχουμε δει το συγκεκριμένο φιλμ. Διαβάζουμε από το κανάλι της Βουλής: «Ένας τραυματίας του Α΄ Παγκ. Πολέμου, διαπιστώνει πως διαθέτει μια έκτη αίσθηση, που τον κάνει διάσημο υπνωτιστή και «μάντη». Λέει πάντα την αλήθεια για όσα προβλέπει κι αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό για ένα μέλλον στη ναζιστική Γερμανία.»


Παρασκευή 18/09

Buried Alive (1990), του Frank Darabont. ALTER, 24:00, διάρκεια 98’.
Πριν την Απόδρασή του με τη Ρίτα Χέιγουορθ, πριν το Πράσινο Μίλι του και τον κινηματογράφο Ματζέστικ , ο «πολύς» Φρανκ Ντάραμποντ είχε κάνει την καλύτερη ταινία του (την ξεπέρασε φυσικά με την καινούρια οπτική του στην Ομίχλη του Κινγκ), ένα καθαρόαιμο θρίλερ. Μια γυναίκα που διατηρεί κρυφά δεσμό με ένα γιατρό , δηλητηριάζει τον άντρα της και μαζί με τον εραστή της τον θάβουν. Αυτό που δεν ξέρουν όμως είναι ότι ο ίδιος δεν έχει πεθάνει και θα βγει από τον τάφο του ορκισμένος εκδίκηση. Ακολουθεί ένα σκληρό ψυχολογικό θρίλερ αλλά με αρκετά μακάβριες σκηνές και υπόγειο χιούμορ. Πολύ καλή προβολή από το Άλτερ.
Βαθμολογία: * * *


Σάββατο 19/09

Hulk (2003), του Ang Lee. Alter, 21:00, διάρκεια 137’.
Παρεξηγημένη, η οπτική του σπουδαίου Ανγκ Λι στον κόμικ μύθο του Hulk, μπολιασμένη με φροϋδικές και φιλοσοφικές αναφορές, ήταν γραφτό να απαξιωθεί από ένα κοινό που περίμενε έναν «ανόητο» ήρωα και μια περιπέτεια δράσης (τους ήρθε κανονικότατα 5 χρόνια μετά, με τον «Απίθανο» Hulk, να τον χαίρονται...), πιθανότατα συνδέοντας τον Ανγκ Λι με τον συνεπώνυμό του, Μπρους. Για όσους επιθυμούν μια ανοιχτόμυαλη προβολή, ας αναζητήσουν το εξαιρετικό διπλό δισκάκι Περιοχής 1. Δεν θα τους πάρει περισσότερα από 5-6 ευρώ.
Βαθμολογία: * * * *

Solaris (Solyaris) (1972), του Andrei Tarkovsky. Βουλή, 22:00, διάρκεια 165’.
Περισσότερο έχοντας στην άκρη του λιγότερο μεταφέροντας το μυθιστόρημα του Στάνισλαβ Λεμ, ο σπουδαίος Ρώσος παρασύρεται στην επιστημονική φαντασία, με οδηγό έναν αστροναύτη ψυχολόγο που εξερευνεί τον πλανήτη Σολάρις και ανακαλύπτει ότι είναι γεννήτρια οπτασιών και φαντασιώσεων που ανασύρονται από τη μνήμη του. Μυστικισμός, όρια μεταφυσικού, θρησκευτική αλληγορία πάνω σε καθαρόαιμο μοτίβο επιστημονικής φαντασίας, το «Σολάρις» πρόκειται για το πρώτο αληθινό αριστούργημα της δεκαετίας του ’70. Τα 165 λεπτά του φιλμ και το ανεπανάληπτο αμερικανικό δισκάκι της Criterion Collection ίσως κρατήσουν μακριά από την τηλεόραση κάποιους, οι υπόλοιποι όμως θα έρθουν αντιμέτωποι με ένα σπουδαίο και ποιητικό έργο.
Βαθμολογία: * * * * *

*****

Το κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση από το www.cinemart.gr