Total Recall

Ολοκληρωτική μεταφορά σε καινούριο ιστολόγιο. Θα μας βρίσκετε στο εξής στη διεύθυνση:

www.2i3.blogspot.com

Περισσότερα ποστ, περισσότερο σινεμά και μουσική, λιγότερος χρόνος, αλλά δε βαριέσαι...

Σε έναν πιο δίκαιο κόσμο...

Σε έναν πιο δίκαιο κόσμο, η Björk θα βρισκόταν 3 φορές στη λίστα της δεκαετίας, ο Damien Rice στις 3-4 πρώτες θέσεις και με τα δύο albums του και μία στη λίστα της χρονιάς αν δεν καθυστερούσε τόσο το καινούριο του, ο Tom Waits θα είχε εξίσου τρεις συμμετοχές με υψηλότερα όλων την Αλίκη του, ο Brian Wilson και οι Godspeed You! Black Emperor δεν θα είχαν μείνει ούτε κατά διάνοια εκτός, το ίδιο και οι Blonde Redhead και η εικοσάδα της δεκαετίας θα έπρεπε να έχει 50 θέσεις για να χωρέσει τους Grandaddy, την Diana Krall, τους Miracle Mile, τους Bodies of Water και τον Adriano Celentano, τους Raconteurs και τους Frames, δεν θα σκεφτόταν έντονα και τελικα θα απέρριπτε το εκπληκτικό Supervillain Outcast των Dodheimsgard, ούτε θα άφηνε έξω τις δισκάρες των OutKast (δις), των Helldorado, της Katie Melua, των Klaxons, την κλασική ιδιοφυία του Jóhann Jóhannsson...
Έχω ήδη αλλάξει τη λίστα στο μυαλό μου 100 φορές και όσο ακούω τους δίσκους αυτούς θα γίνεται το ίδιο πράγμα. Καλά μας ξεμπερδέματα...

Οι 20 Καλύτεροι Δίσκοι (2000-2009) (Θέση 01)

01. Norma Winstone, Glauco Venier & Klaus Gesing: Distances (2008)

Μερικές φορές (πολύ σπάνιες, δεν λέω) έρχονται στιγμές που μπορούν να γκρεμίσουν όσα στο μυαλό σου έστρωνες σε στοίβες και επιμελώς ταξινομούσες στην καρδιά σου και τότε, γάμα τα, ξανά από την αρχή. Και καλά να διαλύσει τις λίστες σου και να πειράξει τα πράγματα στα αυτιά σου, όταν όμως εισβάλλει με τέτοια δύναμη στη ζωή σου, ανακατεύει τους έρωτές σου, σου μαθαίνει τα λόγια που ποτέ δεν είπες, όπως ήθελες να τα πεις, όπως θα τα έλεγες αν ήσουν τέλειος, αν σε τρυπάει απ' άκρη σ' άκρη για να χωθεί βίαια μέσα σου; Μερικά πράγματα στη μουσική (και εξίσου λίγα όπως και στη ζωή) είναι φτιαγμένα τέλεια. Αυτός εδώ ο δίσκος είναι με μεγάλη διαφορά ο καλύτερος της δεκαετίας. Διαβρωτικός και σπαραχτικός όπως οφείλει ένας ύμνος στη δυσκολία του έρωτα, σε σημείο τέτοιο που η τεχνική του τελειότητα περνάει σχεδόν απαρατήρητη. Θέλω αυτή η μουσική να με συνοδεύει σε όλη μου τη ζωή, κι ας είναι αβασταχτο το σάουντρακ της.

Οι 20 Καλύτεροι Δίσκοι του 2009 (Θέση 01)

01. Pink Mountaintops: Outside Love

Τόσο, μα τόσο απλά, το καλύτερο album της χρονιάς που μας αφήνει. Αριστούργημα.
(Κείμενο δεν έχει γιατί μόλις γύρισα και ακόμη δεν είχα ποστάρει την επιλογή μου. Ελπίζω να το συμπληρώσω.)

Οι 20 Καλύτεροι Δίσκοι (2000-2009) (Θέση 02)

02. C.R Avery: Magic Hour Sailor Songs (2007)

Μας δουλεύει; Μήπως μας μαθαίνει πώς η αστική ποίησή του (συμφιλιώνεται;) επιτίθεται στην ηλιθιότητα της βολεμένης και αηδιαστικά εφηβικής χρήσης χιπ χοπ; Με ποιους να γελάει περισσότερο αυτός ο αυθάδης Καναδός γίγαντας; Μήπως προλαβαίνει να χλευάσει τα αμερικανικά γκέτο, τους στρατόκαυλους, την αγιότητα της κουράδας, την κουράδα της αγιότητας, το βόλεμα και την γραμμική ζωή που διδάσκει η δήθεν λογοτεχνία και ποίηση που μας έκατσε στα απαίδευτα στομάχια; Πού να προλάβει; Εδώ στήνεται ολόκληρη επίθεση, πόλεμος, καταλαβαίνεις; Θανατερά μπλουζ, όχι μαλακίες, εδώ η τζαζ δεν έχει όρεξη για παιχνίδια και το φλερτ με το χιπ χοπ θα σε βγάλει ξάπλα στα σίγουρα. Γελάς με γκόσπελ και κάντρι λαλάδες; Όπλο κι αυτό, μαζί με τη φυσαρμόνικα και το beat-box και, τι διάολο; Ένα στόμα και δυο χέρια έχει και ο ίδιος και με αυτά θα σε χτυπήσει αλύπητα. Καλή τύχη, μαζί του ή απέναντι.

Οι 20 Καλύτεροι Δίσκοι του 2009 (Θέση 02)

02. Melody Gardot: My One and Only Thrill

Δεν είχα ακούσει αυτό το κορίτσι πριν από φέτος και τον δεύτερο δίσκο της και φαίνεται πως ήταν λάθος μου. Πραγματικό δώρο της τζαζ, αυτός ο εκπληκτικός δίσκος ήρθε για μένα από το πουθενά. Ένα σέξι και υποσχόμενο κορίτσι με μεγάλα μαεστρικά μαύρα γυαλιά στο cover του album, μερικοί ωραίοι τίτλοι και κάποιος ιερόσυλος ψίθυρος πως αυτή η μικρή παίζει να "τρώει" τη Νόρα. Εδώ είμαστε λέω, δισκάκι στο player. Τα τραγούδια περνάνε και το μεγάλο λάθος του ακροατή είναι προ των πυλών: Πόσες, μα πόσες φορές μπορεί κάποιος να παίξει ΑΥΤΗ τη τζαζ που κρατάει από τις αρχές του αιώνα και πόσο πια μπορεί να το κάνει τόσο καλά ώστε να κρατήσει το αυτί στους ήχους της μέχρι το τέλος; Σοφά η Αμερικανή Melody κρατάει τα κομμάτια της χαμηλά παρά τους δεξιοτέχνες μουσικούς και τη μαγικά αισθησιακή φωνή της, οι έρωτες που περνάνε στα αυτιά μας είναι ιστορίες της ζωής, μιας ζωής δύσκολης που ξορκίζει με παιχνιδιάρικες μελωδίες και στην οποία παραδίνεται μερικές φορές με ραγισμένες φωνητικές ερμηνείες πάνω σε μικρά πατήματα πιάνου. Φυσικά, καλή μου, το ημερολόγιό σου, όπως το είπες, θα άγγιζε όλο τον κόσμο, όλους όσους υπήρξαν ερωτευμένοι και, μοιραία, καταδικασμένοι στην εκ βαθέων ακρόαση του κομψοτεχνήματός σου. Αν ήμουν η Krall; Θα έφευγα μόνη μου.

Οι 20 Καλύτεροι Δίσκοι (2000-2009) (Θέση 03)

03. Damien Rice: O (2003)

Οι 20 Καλύτεροι Δίσκοι του 2009 (Θέση 03)

03. Crippled Black Phoenix: 200 Tons of Bad Luck

Οι 20 Καλύτεροι Δίσκοι (2000-2009) (Θέση 04)

04. Björk: Vespertine (2001)

Οι 20 Καλύτεροι Δίσκοι του 2009 (Θέση 04)

04. Vic Chesnutt: At the Cut

Οι 20 Καλύτεροι Δίσκοι (2000-2009) (Θέση 05)

05. Firewater: The Golden Hour (2008)

Ποτέ δεν με απογοήτευσε ο Tod, αυτό εδώ όμως ήταν πέρα των προσδοκιών μου. Από τη Νέα Υόρκη στην Ινδία, την Τουρκία, το Πακιστάν, σκέτος μπελάς πώς να χωρέσεις τον λυρισμό με τον οποίο (γεννήθηκες;) μπόλιασες όλες τις δουλειές σου σε μια τσιφτετελοχορευτική πανκ μπουζουκιού με κιθάρες που γρυλίζουν και κρουστά που υποφέρουν. Το ταξίδι δεν είναι το ίδιο, τα νοήματα και τα μέσα όμως είναι. Ακόμη και για εκείνο το μοναδικό live, με μπάνγκρα ρυθμούς να τινάζουν τα στήθια και πόδια που πήγαιναν να σπάσουν ανήσυχα, δεν χόρεψα ξανά ποτέ, ούτε πριν ούτε μετά από αυτό.

Οι 20 Καλύτεροι Δίσκοι του 2009 (Θέση 05)

05. Broken Records: Until the Earth Begins to Part

Kόβεις και τα δυο σου χέρια όταν παίξει το δισκάκι ότι οι Murder By Death είχαν κάπου ένα περίεργο album που δεν είχες ακούσει ποτέ. Μπορεί και καινούριο. Στήνεις λίγο το αυτί σου καλύτερα (όχι πολύ κοντά μπορεί να το χάσεις) και ξανασκέφτεσαι: "Κάτσε, φίλε, ετούτοι εδώ είναι Αμερικανοί;" Εμμ, όχι βέβαια. Είναι γνήσιοι Σκοτσέζοι και ως τέτοιοι παίζουν με λύσσα όλα τους τα όργανα. Γι' αυτό δεν θα μπορούσαν να είναι οι Murder By Death; Γι' αυτό και για ένα ακόμα: Ετούτοι εδώ είναι τόσο, μα τόσο, καλύτεροι!!

Προστασίας του Πολίτη, βεβαίως, βεβαίως.