Τηλεόραση 09/08 - 15/08/2009

Τους τρέλανε η ζέστη τους υπεύθυνους προγράμματος των καναλιών και γι’ αυτή την εβδομάδα τα αριστουργήματα που προβάλλονται είναι ουκ ολίγα. Καλό αυτό υποθέτω για όσους έμειναν πίσω, όπως εγώ, να γράφουν κειμενάκια για τις ταινίες του Δεκαπενταύγουστου, να δουλεύουν χωρίς άδεια, να προσέχουν την πόλη γενικότερα... Πάμε να δούμε.


Κυριακή 09/08

The Wings of the Dove (1997), του Iain Softley. ΕΤ3, 18:00, διάρκεια 102’.
Η ταινία στην οποία λατρεύεις την Μπόναμ Κάρτερ. Το ίδιο και η ακαδημία που, γι’ αυτή την εξαίσια κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος του Χένρι Τζέημς της χάρισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ α’ γυναικείου ρόλου. Τα πλούτη και η χλιδή που φαίνονταν να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί για μια ξεπεσμένη αριστοκράτισσα της βρετανικής υψηλής κοινωνίας, την στοιχειώνουν όταν επανεμφανίζονται, παρασέρνοντας έρωτες και ηθικές υπολήψεις. Προσεκτικά δομημένο, το σενάριο του Χοσείν Αμίνι κρατάει όσα κινηματογραφικά χρειάζεται ο αναπάντεχα καλός εδώ Ίαν Σόφτλι, λύνοντάς του τα χέρια με τρόπο τέτοιο ώστε να δουλέψει τελικά, όπως έπρεπε, σε ψυχολογικό βάθος με τους ήρωές του.
Βαθμολογία: * * * (Μωρέ μπράβο!)

Maccheroni (1985), του Ettore Scola. ΕΤ1, 21:05, διάρκεια 103’.
Αν και προτιμώ τις κωμικές στιγμές του Ετόρε Σκόλα, αυτό το ευχάριστο κατά τ’ άλλα ταινιάκι για τον έρωτα ενός Αμερικανού με μια Ναπολιτάνα που συντηρείται από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με τρόπο κάπως... ανορθόδοξο, περνάει χωρίς να αγγίζει ιδιαίτερα. Βέβαια, η παρουσία της Ντάρια Νικολόντι από μόνη της είναι ένας καλός λόγος για να δούμε ξανά το φιλμ αν και η ημέρα το... καταδικάζει.
Βαθμολογία: * * (Για τη... Ντάρια)

Citizen Kane (1941), του Orson Welles. Βουλή, 22:30, διάρκεια 115’.
Όταν ο μεγαλοεκδότης και δισεκατομμυριούχος Τσαρλς Φόστερ Κέην πεθαίνει, ένας δημοσιογράφος ρίχνεται στην έρευνα της ζωής του, αποφασισμένος να ανακαλύψει την μυστηριώδη έννοια της τελευταίας λέξης που είπε πριν πεθάνει. Όταν το φιλμ αυτό απαντάται στο 90% των λιστών ως η κορυφαία στιγμή του κινηματογράφου, ό,τι κι αν γράψουμε περιττεύει. Άλλωστε, από το πρώτο της δευτερόλεπτο ακόμη και ο πιο άσχετος αντιλαμβάνεται την εικαστική της τελειότητα και αν της δώσεις λίγα λεπτά θα σε διαλύσει σαν ωστικό κύμα με την καινοτόμα κινηματογράφιση αλλά και γραφή της, ένα πραγματικό αλλά και επικίνδυνο tête-à-tête με την ιστορικότερη καμπή στην πορεία της σπουδαιότερης τέχνης του ανθρώπου.
Βαθμολογία: Μαντέψτε.

Glory Road (2006), του James Gartner. ΝΕΤ, 22:00, διάρκεια 118’.
Αν και συνήθως είναι εξαιρετικά βλακώδεις, όλοι μας (ΟΚ, έστω, οι άντρες) γουστάρουμε τις αθλητικές ταινίες. Είτε με λευκούς που δεν πηδάνε, είτε με σβάστικες στα δοκάρια και αποδράσεις, είτε σε καρτούν με πρωταγωνιστές Βενιαμίν που κάνουν κατακόρυφα σουτ, αλλά και με τα προβλήματα κάθε Κυριακής, βρίσκουν το δρόμο για την συμπάθειά μας. Κάτι τέτοιο και εδώ (με το φιλμ του Γκάρτνερ να ξαναβλέπεται άνετα), στην αληθινή ιστορία του προπονητή Ντον Χάσκινς ο οποίος κατάφερε να επιβάλλει την απόφασή του και να θριαμβεύσει σε έναν θρυλικό αγώνα μπάσκετ με την ομάδα του να αποτελείται αποκλειστικά από μαύρους παίκτες. Το κοινωνικό σχόλιο, αν και παρόν, είναι βέβαια κάπως επιφανειακό παρότι ο ίδιος ο Γκάρντερ οδηγεί την ταινία του με βάση αυτή την κατεύθυνση.
Βαθμολογία: * * (Οι μαύροι και μπορούν και πήδηξαν)

The Girl in the Park (2007), του David Auburn. STAR, 23:00, διάρκεια 109’.
Η Τζούλια έχει χάσει την κόρη της όταν ήταν 3 ετών και εξαφανίστηκε σε μια βόλτα στο πάρκο. 15 χρόνια μετά (σε ένα εντυπωσιακά ανόητο fast forward του φιλμ) και έχοντας γίνει αφόρητα εσωστρεφής, γνωρίζει ένα ταλαιπωρημένο κορίτσι και με τον καιρό αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη σχέση. Τα παιχνίδια του μυαλού όμως, απρόβλεπτα ως είναι, την κάνουν να δει την χαμένη κόρη της στο πρόσωπο της νεαρής κοπέλας. Βλακεία ολκής από τον πρωτο(και τελευταιο-)εμφανιζόμενο Όμπερν σε όλη τη διάρκεια της οποίας αναρωτιέσαι για τον λόγο που ακόμα την παρακολουθείς. Η Σιγκούρνι την κάνει την προσπάθειά της, αλλά εμείς είμαστε επί 100 λεπτά ένα βήμα πριν απ’ το απονενοημένο...
Βαθμολογία: 0 (Ας μου εξηγήσει κάποιος ΓΙΑΤΙ)

The Godfather: Part II (1974), του Francis Ford Coppola. ΑΝΤ1, 23:00, διάρκεια 200’.
Η φαμίλια των Κορλεόνε στο δεύτερο μέρος της σειράς ξετυλίγεται μέσα από μια εντυπωσιακά δαιδαλώδη αλλά και σχεδόν άναρχη αφήγηση, η πορεία του Βίτο (συγκλονιστική ερμηνεία του Ρόμπερτ Ντε Νίρο που υποδύεται τον χαρακτήρα του ογκόλιθου Μάρλον Μπράντο σε νεαρή ηλικία) στην κορυφή του εγκλήματος, η μπίζνα, ο άρρηκτα συνδεδεμένος με την πολιτική διαφθορά καπιταλισμός. Ένα από τα αριστουργήματα της δεκαετίας του ’70 αλλά και του παγκόσμιου σινεμά και προσωπικός θρίαμβος του σπουδαίου Κόπολα που κατάφερε να ξεπεράσει... τον εαυτό του. Τα 200 λεπτά του είναι σίγουρο πως θα σας αποτρέψουν (όπως και πρέπει) από την τηλεοπτική προβολή, αλλά οφείλετε να αποκτήσετε την κασετίνα με τα τρία φιλμ που, ούτως ή άλλως, πωλείται σε τιμή σκάνδαλο.
Βαθμολογία: * * * * *


Δευτέρα 10/08

Mortelle Randonnée (1983), του Claude Miller. ΕΤ1, 21:00, διάρκεια 120’.
Ο Μισέλ Σερό σε αυτή την συνεργασία του με τον Κλωντ Μιλέρ υποδύεται έναν ιδιωτικό αστυνομικό που έχει εδώ και χρόνια επιδοθεί στην αναζήτηση της χαμένης κόρης του. Όταν του ανατίθεται μια νέα υπόθεση σειράς δολοφονιών, οι σκέψεις ότι η βασική ύποπτη είναι η κόρη του, δεν έχει επιλογή από το να την βοηθήσει να ξεφύγει, ακολουθώντας την και προστατεύοντάς την από χώρα σε χώρα, ακόμα και όταν συνειδητοποιεί πως, εκτός από τον ίδιο, την γυναίκα ακολουθούν και τα πτώματα των εραστών της όπου πηγαίνει. Εξαιρετικό αστυνομικό φιλμ του καλύτερου μαθητή του Τρυφό και μια νέα φόρμα ευρωπαϊκού νουάρ, μπολιασμένου δηλαδή εκτός από μυστήριο και με έναν ερωτισμό ακαταμάχητο, με γερές δόσεις ενός μεταφυσικού τρόμου και με υπαινικτικό χιούμορ. Ο Μισέλ Σερό είναι καταπληκτικός με την «ήσυχη» ερμηνεία του ως εμμονοληπτικός και γερασμένος ντετέκτιβ που επιτέλους βρίσκει νόημα και κίνητρο στη δουλειά του και η Ιζαμπέλ Ατζανί είναι ένα από τα πιο όμορφα πλάσματα που κινηματογραφήθηκαν ποτέ. Ανάθεμα κι αν δεν την βοηθούσαμε όλοι κι ας προσθέταμε απλά στη λίστα των... θυμάτων.
Βαθμολογία: * * * *

Borsalino and Co. (1974), του Jacques Deray. Βουλή, 22:00, διάρκεια 110’.
Η συνέχεια του αστυνομικού Μπορσαλίνο χωρίς το αντίπαλο δέος (ο χαρακτήρας του Μπελμοντό δεν υπάρχει στο δεύτερο φιλμ) ήταν αναπόφευκτο να αποτύχει χρησιμοποιώντας ολόκληρη την ιταλική μαφία εναντίον ενός, εξόφθαλμα μηχανικά προς τέρψιν όλων των οπαδών του πρώτου φιλμ. Το φιλμ φυσικά δεν είναι κακό, αλλά η σύγκριση δεν θα μπορούσε να μην γίνει.
Βαθμολογία: * *

Hero (Ying Xiong) (2002), του Yimou Zhang. STAR, 22:00, διάρκεια 89’.
Σε πρώτο επίπεδο ένας εικαστικός άθλος, ένα οπτικό αριστούργημα (που, σημειωτέον, επανέλαβε και μάλλον ξεπέρασε ο Γιμού). Το σενάριό του αλλά και ίσως η πρόθεση του Γιμού είνα αυτά που δυσκολεύουν τη μετάβαση σε ένα επίπεδο βαθύτερο που έχει φανερά τις ρίζες του στην κινεζική παράδοση και κουλτούρα. Δεν επιθυμούσαμε φυσικά να ξεφύγουμε από την retinal ηδονή των άψογα χορογραφημένων και κινηματογραφημένων σκηνών πολεμικών τεχνών, αλλά να χρησιμοποιηθούν ως όχημα για το πραγματικό σινεμά, εκεί δηλαδή που κανείς συναντά χαρακτήρες, ψυχολογία, δραματικές συγκρούσεις, όπως έκανε ο ίδιος ο Γιμού λίγο αργότερα με τα Στιλέτα του.
Βαθμολογία: * * *


Τρίτη 11/08

Dr T and the Women (2000), του Robert Altman. Alpha, 21:00, διάρκεια 112’.
Οι γυναίκες του τίτλου για τον Δρ. Τ, επιτυχημένο γυναικολόγο, δεν είναι μόνο οι πελάτισσές του αλλά και η σχιζοφρενής σύζυγος, η έτοιμη να παντρευτεί αλλά και άστατη κόρη και φυσικά, η νέα σχέση του. Όλες έχουν την δική τους ιστορία, ωστόσο από την ιδιοσυγκρασία του ο Δρ. Τ δεν μπορεί να στενοχωρήσει καμία και πραγματικά αφοσιώνεται σε όλες, κινδυνεύοντας ο ίδιος να καταρρεύσει. Το ενδιαφέρον στο φιλμ αυτό δεν βρίσκεται ακριβώς στο ίδιο, αλλά στην εντυπωσιακή αλλαγή ύφους του Όλτμαν (όχι ότι δεν τον είχαμε ικανό). Το ίδιο το φιλμ είναι εξαιρετικά αδιάφορο, παρά το εντυπωσιακό κολλάζ χαρακτήρων που επιχειρεί ο σκηνοθέτης.
Βαθμολογία: * *

Dark Water (2005), του Walter Salles. ΝΕΤ, 22:00, διάρκεια 100’.
Πολύ καλή διασκευή του ομώνυμου ιαπωνικού φιλμ από τον βραζιλιάνο Βάλτερ Σάλες (Σπασμένος Απρίλης) με την εκθαμβωτικά όμορφη Τζένιφερ Κόνελι. Η κλασική ιστορία φαντασμάτων του Νακάτα μπαίνει σοφά σε καλούπια ψυχολογικά αλλά και κοινωνικού προβληματισμού. Η ασταθής συμπεριφορά (μια τρομακτική περίπτωση φανταστικής φίλης, οι συχνές εξαφανίσεις) της μικρής κόρης μιας γυναίκας που μετακομίζει μαζί της σε ένα παλιό διαμέρισμα, γίνονται ένα πρώτης τάξεως αφηγηματικό όχημα και ο διόλου τυχαίος Βάλτερ Σάλες όχι απλώς το αντιλαμβάνεται αλλά το επιδιώκει για να κινήσει την ιστορία του με βάση την αποξένωση της μεγαλούπολης, τη μοναξιά της οικογενειακής διάλυσης και την επερχόμενη ψυχοπαθολογία.
Βαθμολογία: * * *

Στα Μικροκύματα της Βουλής (22:00, διάρκεια 58’) θα προβληθούν οι ταινίες: Ακόμα της Εύης Καραμπάτσου, Απών του Βασίλη Λουλέ και Όχι πια Ιστορίες Αγάπης της Στρατούλας Θεοδωράτου. Είπαμε πόσο προτιμούσαμε όταν προβάλλονταν ξένες μικρομηκάδικες;

Το Μόνον της Ζωής μου Ταξείδιον (2001), του Λάκη Παπαστάθη. Βουλή, 23:00, διάρκεια 87’.
Από το κανάλι της Βουλής: “Ταινία βασισμένη στο ομώνυμο αυτοβιογραφικό διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού. Ο εντεκάχρονος Βιζυηνός, μαθητευόμενος ράφτης στην Κωνσταντινούπολη, έχει για παρηγοριά τις διηγήσεις των περιπετειών του παππού του. Όμως, αντιμέτωπος με το θάνατο, ο παππούς ομολογεί στον εγγονό του πως όλες του οι περιπέτειες ήταν φανταστικές και ότι στη ζωή του έχει κάνει μόνο ένα ταξίδι.”

Τετάρτη 12/08

The Fugitive (1947), του John Ford. Βουλή, 22:00, διάρκεια 104’.
Ένας ιερέας αλλά και επαναστάτης (Χένρι Φόντα) προσπαθεί να φυγαδευτεί και να διαφύγει από ένα χωριό της Λατινικής Αμερικής όπου η θρησκεία και ειδικά ο Χριστιανισμός θεωρείται παρανομία. Παρά το προσωρινό του καταφύγιο, η απόδρασή του δεν θα είναι τόσο εύκολη. Αν και αρχικά εντυπωσιάζει με κάποιες από τις σκηνές του ως περιπέτεια, το φιλμ πρόκειται για ένα εξαιρετικό δράμα χαρακτήρων, τα αδιέξοδα των οποίων θα οδηγήσουν σε μια πρώτης τάξεως ψυχολογική καταγραφή από τον Τζον Φορντ.
Βαθμολογία: * * * * *


Πέμπτη 13/08

Fitzcarraldo (1982), του Werner Herzog. Βουλή, 22:00, διάρκεια 151’.
Ένας οραματιστής έμπορος καουτσούκ στο Περού, ονειρεύεται με τα χρήματα που κερδίζει να πραγματοποιήσει το όνειρό του: Ως λάτρης της όπερας, να χτίσει ένα θέατρο στη μέση της περουβιανής ζούγκλας, από όπου και αντλεί το προϊόν που του αποφέρει όλα του τα χρήματα. Άλλη μια συνεργασία του Χέρτσογκ με τον Κλάους Κίνσκι που οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια σε αριστούργημα. Με θρυλικές σκηνές (όπως αυτή που ο Φιτσκαράλντο πάνω σε ένα ολόκληρο πλοίο που το σέρνουν ιθαγενείς από τη μία μεριά του βουνού στην άλλη (!), παίζει δίσκους του Καρούζο) και εξίσυ θρυλική ερμηνεία του Κίνσκι, το φιλμ του Χέρτσογκ είναι μια εξαιρετική ματιά στα όνειρα που, πριν καταστραφούν, καταστρέφουν όσους τα τολμούν.
Αν σας αρέσει, βρείτε τις δύο εξαιρετικές συλλογές DVD με ταινίες του Χέρτσογκ (6 η μία και 7 η άλλη) σε τιμή κάτω από 20 ευρώ απο την Anchor Bay. Σε περιοχή 1 αλλά και 2.
Βαθμολογία: * * * * * (Όπως και όλες οι ταινίες του Χέρτσογκ)

Open Water 2: Adrift (2006), του Hans Horn. STAR, 22:00, διάρκεια 84’.
Αν το πρώτο φιλμ λειτουργούσε αφαιρώντας όχι στη δράση αλλά σε όσα χωρούσαν στο κάδρο του, το δεύτερο θα έπρεπε επιπρόσθετα με τη σεναριακή ιδέα του να θεωρείται ήδη αριστούργημα. Η ιδέα της επιβίωσης είναι εδώ πολύ πιο ύπουλα υποβλητική, διαβολικά υπόγεια καθώς πλεόν εξαρτάται μόνο από τον άνθρωπο. Όλη η παρέα που βγήκε νεοπλουτιστικά να απολαύσει το πολυτελές ιστιοφόρο της καταμεσής του ωκεανού βρίσκεται από λάθος στη θάλασσα και η σκάλα δεν έχει κατεβεί με αποτέλεσμα να μην μπορεί κανείς να ανεβεί ξανά. Η ιδέα του πνιγμού, της εξουθένωσης, των ευθυνών και συγκρούσεων, της κλειστοφοβίας στο πιο ανοιχτό μέρος στον πλανήτη υποθάλπτουν έναν τρόμο που όσο το φιλμ κυλά, ετοιμάζει το μείγμα που τελικά εκρήγνυται θεαματικά.
Βαθμολογία: * * * * (Ανατριχιαστικό)


Παρασκευή 14/08

A Fistful of Dollars (Per un pugno di dollari) (1964), του Sergio Leone. Βουλή, 23:00, διάρκεια 100’.
Ένας περιπλανόμενος πιστολέρο φτάνει σε ένα απομονωμένο χωριό στα μεξικανικά σύνορα. Όταν ανακαλύπτει πως το χωριό διοικούν δυο αντίπαλες οικογένειες αποφασίζει προς εύνοιά του να πάρει το μέρος και των δύο, μέχρι να αλληλοεξοντωθούν. Μια νέα ανάγνωση του «Γιοζίμπο» του Ακίρα Κουροσάουα που εισήγαγε για τα καλά το σπαγγέτι γουέστερν, πειράζοντας την κλασική αμερικανική συνταγή. Τα φιλμ που ακολούθησαν ωστόσο, ήταν που απογείωσαν το είδος.
Βαθμολογία: * * * * (Ο Κακός, ο Κακός και ο Κακός)


Σάββατο 15/08

Green Card (1990), του Peter Weir. ΝΕΤ, 22:00, διάρκεια 103’.
Ένας Γάλλος μετανάστης στην Αμερική παντρεύεται μια αμερικανίδα επιστήμονα προκειμένου να εκδοθεί η πράσινη κάρτα του. Ο λευκός αυτός γάμος σιγά σιγά βγάζει στην επιφάνειά του έναν έρωτα που τρεφόταν από όλες εκείνες τις προσωπικές στιγμές που δυο αληθινοί άνθωποι δεν μπορούν να αποφύγουν. Μπορεί αυτή να είναι η λιγότερο καλή ταινία του έξοχου Πίτερ Γουίαρ, ωστόσο είναι 10 φορές καλύτερη από τις μισές αισθηματικές κομεντί που είδαμε εδώ και μια δεκαετία.
Βαθμολογία: * * * (Για τις σκηνές των φωτογραφιών και μόνο, πάλι θα το άξιζε)

Le Temps du Loup (2003), του Michael Haneke. ΕΤ1, 24:00, διάρκεια 109’.
Χτυπημένο από το σύνολο της κριτικής και με έναν αποκαρδιωτικό μέσο όρο αστεριών στα περιοδικά της χρονιάς, θυμάμαι ότι ήταν μόλις η δεύτερη ταινία του Χάνεκε που έβλεπα. Έχοντας δει μονάχα τα Παιχνίδια του πιο πριν, αδυνατούσα να πιστέψω ότι αυτός ο άνθρωπος μπορούσε να κάνει κακή ταινία (φανταστείτε όταν είδα τις υπόλοιπες). Και ευτυχώς δικαιώθηκα. Ο πιο σκεπτόμενος άνθρωπος του σινεμά αυτή τη στιγμή στον πλανήτη, ο άνθρωπος που ο μεγάλος Γκοντάρ αξίζει να σηκωθεί και να παραχωρήσει τη θέση του, με πρόσχημα την ιστορία επιβίωσης μιας ομάδας ανθρώπων που έχουν επιζήσει μιας τεράστιας (αλλά και άγνωστης) οικολογικής καταστροφής, μελετάει την ανθρώπινη συμπεριφορά, σαν Δημιουργός χτίζει τον κόσμο από την αρχή, τους χαρακτήρες του, την εικόνα και την ανθρωπότητα, ετοιμάζει την επερχόμενη κινηματογραφική Γέννεσή του με τον Κρυμμένο. Οπωσδήποτε μιλάμε για την ταινία της εβδομάδας την οποία θα βρείτε σε εξαιρετικό δισκάκι περιοχής 2 από την Articifial Eye, σε τιμή κάτω από 7 ευρώ.
Βαθμολογία: * * * * *

Dangerous Liaisons (1988), του Stephen Frears. STAR, 00:30, διάρκεια 115’.
Με πρόσχημα τις ακολασίες της αριστοκρατίας της Γαλλίας του 18ου αιώνα, ο Στήβεν Φρίαρς (στο καλύτερο φιλμ της καριέρας του) στήνει πραγματικά άψογα το σκηνικό του για να ανατρέψει τη φύση του σεξουαλικού παιχνιδιού αλλά και να του βάλει μια πονηρή τρικλοποδιά αντιπαραθέτοντάς το με την ανθρώπινη φύση που άλλωστε το γεννά. Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές (Μισέλ Φάιφερ, Τζον Μάλκοβιτς και Γκλεν Κλόουζ) με τις γυναικείες να είναι υποψήφιες για Όσκαρ. Ελπίζοντας άδοξα για μια καλή κόπια, θα προτιμήσουμε το απλό δισκάκι Περιοχής 2 με λιγότερα από 6 ευρώ.
Βαθμολογία: * * * *

***

Το κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση από το www.cinemart.gr