Monday, July 30, 2007

Αφιερωμένο.



Αντίο, μεγάλε. Δεν μας απογοήτευσες ποτέ.
Το ξέρεις:


Persona (1966)


Through a Glass Darkly


Sjunde inseglet, Det (1957)
The Seventh Seal


Smultronstället (1957)
Wild Strawberries





7 comments:

zubizabata said...

Ε πως εμένα τώρα μ' απογοήτευσε :(

Unknown said...

Σιωπή....

(Πάνο ευχαριστώ)

ΠΑΝΟΣ said...

Κι εγώ ευχαριστώ παιδιά για την συμμετοχή σας.
Σπάνια στενοχωριέμαι, κάποτε φοβόμουν ότι δεν μπορώ να νιώσω θλίψη για κανέναν και τίποτα -και με τρόμαζε.
Όχι πια.

mpoukatsas said...

Πολύ ταιριαστή η τελευταία photo από τα γυρίσματα του κύκνειου άσματός του....

theachilles said...

Ξενύχτησα χθες με Σπασμένο Καθρέφτη, απόψε η νύχτα μου θα έχει έκλειψη. Τρέμω για το αυριανό βράδυ.

kioy said...

Σβήστηκε απ' την κινηματογραφική υφήλιο η Bergman-oχώρα και η Antonioni-χώρα και τα πάντα μοιάζουν πολύ έρημα...
Φανταστείτε ένα cinema χωρίς αυτούς τους δύο...


Είναι να μην συνθλίβεσαι?

revqueer said...

Αν δε το έχεις διαβάσει ήδη, κοίτα αυτή του συνέντευξη του Woody Allen για το θάνατο του Bergman. http://www.time.com/time/arts/article/0,8599,1648917,00.html?xid=rss-arts