Τηλεόραση 19/07 - 21/07/2007

Μια φορά βρήκα χρόνο να γράψω νωρίς και η τηλεόραση είναι γεμάτη βλακείες.

Anyway, κάτι θα βρούμε κι αυτή την εβδομάδα.

Πέμπτη 19/07:

Ils se marièrent et eurent beaucoup d'enfants (2004), του Yvan Attal. 00:15, ΝΕΤ, διάρκεια 100’.

Torn Curtain (1966), του Alfred Hitchcock. 02:00, STAR, διάρκεια 104’.

Παρασκευή 20/07:

The Story of Vernon and Irene Castle (1939), του H.C. Potter. 17:00, Βουλή, 93’.

Δεν έχω ιδέα.

First Blood (1982), του Ted Kotcheff. 22:00, STAR, διάρκεια 89’.

Α, συγχωρέστε με, αλλά μεγάλωσα μαζί του. Αυτή τη στιγμή γράφω αίτηση για Special Edition από Criterion, νομίζω ήδη άργησε. Στο κάτω κάτω, η εταιρία έχει βγάλει το Robocop. Αλήθεια, ποιοι είδατε το ΓΑΜΑΤΟ trailer του νέου; Πολύ σαπίλα λέμε.

The Old Man Who Read Love Stories (2001), του Rolf de Heer. 22:30, Βουλή, διάρκεια 111’.

Δεν το έχω δει, αλλά το σενάριο είναι πολλά υποσχόμενο. Διαβάζουμε στο αθηνόραμα: Ένας μοναχικός άντρας που ζει στη ζούγκλα του Αμαζονίου αναγκάζεται να κυνηγήσει για να θανατώσει έναν επικίνδυνο ιαγουάρο, ένα ζώο που ο ίδιος αγαπούσε. Γυρισμένη στη Γαλλική Γουιάνα, η ταινία είναι μια διαφορετική περιπέτεια, με την έννοια ότι δεν επικεντρώνεται στο κυνήγι του άγριου ζώου, αλλά στην προσωπικότητα του μεσόκοπου άντρα, μια λογοτεχνική φιγούρα που έχει επιλέξει τη γαλήνια απομόνωση. Ο Ρίτσαρντ Ντρέιφους προσεγγίζει αποτελεσματικά την ωριμότητα του ήρωα.

Prick Up Your Ears (1987), του Stephen Frears. 00:15, ΕΤ1, διάρκεια 103’.

Φρίαρς σε κέφια, ένας σκηνοθέτης που αφήνει περιθώρια στους ηθοποιούς του που, όπως εδώ, τον βγάζουν ασπροπρόσωπο (Γκάρι Όλντμαν και Άλφρεντ Μολίνα). Ενίοτε, τον σώζουν κιόλας. Δεν είναι η καλύτερή του ταινία, είναι όμως συμπαθέστατο.

Requiem for a Dream (2000), του Darren Aronofsky. 00:15, ΝΕΤ, διάρκεια 102’.

Το Ρέκβιεμ είναι μια ταινία που με εκνευρίζει και μόνο που την ακούω. Αυτό το ανώμαλο πράγμα δεν συμβαίνει επειδή είναι καμιά μαλακία σκέτη, αλλά επειδή σε καμία περίπτωση δεν έχει δουλειά να είναι η αγαπημένη ταινία του 70% των Ελλήνων (άσχετων με σινεμά πάντα). Τέλος πάντων, επειδή άδικα γράφω, αφού όλοι το έχετε δει, κάντε έναν κόπο αν τόσο σας άρεσε και γράφτε το κιόλας. Πολύ καλό και πολύ φτηνό δισκάκι κάπου εκεί έξω.

The Way of the Gun (2000), του Christopher McQuarrie. 02:15, STAR, διάρκεια 119’.

Πολύ ωραία και δυνατή βία στο έργο του ΜακΚουόρι, αλλά δεν το γράφουμε ούτε το βλέπουμε, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι στο STAR και μποϋκοτάρουμε την απόφαση του αγαπημένου μας σταθμού να το προβάλλει τόσο νωρίς. Ε, όχι. Δεν ανέχομαι πριν τις 3 να δω ταινία, δεν το έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου. Διάολε, κοίτα τι παίρνεις με 5 δολλάρια!

Σάββατο 21/07:

The Three Lives of Thomasina (1964), του Don Chaffey. 16:00, ΝΕΤ, διάρκεια 97’.

Δεν την έχω δει, αλλά πόσο μου αρέσει να ανακαλύπτω τέτοια ταινιάκια. Διαβάζω για την ταινία: Μια γάτα θα ενώσει μια οικογένεια, μετά τον θάνατό της, αφού θα εμφανιστεί ξανά (λίγο διαφορετική αυτή τη φορά). Οικογενειακή ταινία της Ντίσνεϋ. Ιν δε μουντ!

The Circus (1928), του Charles Chaplin. 17:00, Βουλή, διάρκεια 72’.

Ο Σαρλό, ο αγαπημένος μας παλιατσάκος και από τους πιο αγαπημένους κινηματογραφικούς χαρακτήρες που πέρασαν ποτέ, πάντα κυνηγημένος, βρίσκει κρυψώνα σε ένα τσίρκο. Φαντάζεστε τι ακολουθεί. Δεν θα το δείτε όμως, αφού θα προτιμήσετε το DVD της ταινίας, γιατί ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να αντισταθεί στα δισκάκια που κυκλοφορούν για τις ταινίες του Τσάπλιν. Θα πάθετε πλάκα, ίσως οι καλύτερες κυκλοφορίες ταινιών στον κόσμο.

Sweet and Lowdown (1999), του Woody Allen. 21:15, ΕΤ1, διάρκεια 95’.

Η καλύτερη 90s ταινία του Γουντάκου (κάποιος θα διαφωνίσει πρώτος από όλους), είναι ένα αριστούργημα σκέτο, όλο αφιερωμένο στον αγαπημένο του Άλεν, Django Reinhardt, με αρκετό γέλιο (μην ξεχνιόμαστε) και Πεν, Μόρτον, Θέρμαν. Καλύτερο δισκάκι δεν παίζει, να η εγγραφή της ημέρας.

Wolf (1994), του Mike Nichols. 23:30, MEGA, διάρκεια 125’.

Το Γουλφ του Νίκολς, είναι μια πολύ πολύ αδικημένη ταινία και τα βέλη όσων την πολέμησαν βγήκαν από τη φαρέτρα του «εξωπραγματικού» και με φτηνά άλλοθι περί υπερβολής τόσο από τον Νίκολσον όσο και από τον σκηνοθέτη. Κάποτε παιζόταν κάθε δεύτερη εβδομάδα, τώρα το βλέπουμε λιγότερο, αλλά εξακολουθούμε (όλοι λεω) να το αγαπάμε, ε;

Dogville (2003), του Lars von Trier. 00:15, ΕΤ1, διάρκεια 131’.

Όλοι έχουμε δει το πολύ ενδιαφέρον φιλμ του Τρίερ, για το Ντογκβίλ, την παραβολική επαρχιακή πόλη που φτιάχνει ο σκηνοθέτης, προκειμένου να ξεδιπλώσει την μόνιμη προβληματική του, με τρόπο όμως ανεπανάληπτα καινοτόμο και εντυπωσιακό. Για το φιλμ ο Δανίκας έγραψε πως πρόκειται για τον «Πολίτη Κέην του αιώνα μας». Τι λέτε;

Αυτά για τώρα.

Σκέφτομαι να ποστάρω τη μικρή αυτή «στήλη» κάθε Κυριακή από εδώ και στο εξής, αφενός για να προλαβαίνω, αφετέρου για να μην μένει και το blog καιρό χωρίς ενημέρωση όταν έχω πολλές δουλειές. Τα λέμε Κυριακή λοιπόν.

Καλές εγγραφές.