Τηλεόραση 22/07 - 28/07/2007

Κυριακή 22/07:

Τζένη, Τζένη (1965), του Ντίνου Δημόπουλου. 21:00, ΑΝΤ1, διάρκεια 99'.
Δεν έχω την παραμικρή επαφή με το ελληνικό σινεμά της κωμωδίας αυτής της περιόδου, αλλά θυμάμαι πάντα να γελάω με τούτο εδώ, αλλά και ερμηνείες καταπληκτικές πάντα στο ανάλαφρο του θέματος και της πρόθεσης. Έχουμε πει, θα γράφουμε κάνα τέτοιο που και που. Αν και μάλλον (λέω μάλλον) χάνεται μπροστά σε...

Vivre sa vie: Film en douze tableaux (1962), του Jean-Luc Godard. 21:15, ΕΤ1, διάρκεια 90'.
Στην πεντάδα των καλύτερων ταινιών του Γκοντάρ (για μένα η δεύτερη καλύτερη - και αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό, ε;), αυτό το μοναδικό αριστούργημα προσδιορίζει και χτυπά στο κέντρο τα προβλήματα μιας ολόκληρης εποχής, που παραμένουν ίδια μέχρι και σήμερα και που κανείς δεν πιστεύει στο ελάχιστο ότι πρόκειται στο μέλλον να αλλάξουν. Ωστόσο, η Νανά της Άννα Καρίνα, δεν προβληματίζεται από αυτά, αλλά από μεγαλύτερα, εσωτερικά, με ψυχολογικές
προεκτάσεις, αναζητώντας την αλήθεια της ύπαρξής της. Ανεπανάληπτο, όπως ορίζει κάθε φιλμ του Γκοντάρ.

The Exorcist (1973), του William Friedkin. 23:45, STAR, διάρκεια 126'.
Ο Εξορκιστής, αυτό το τοτέμ του φανταστικού, απλώνεται από την ρίζα της ιστορίας δαιμονισμού σε μια σπουδή πάνω στην σύγκρουση των αναχρονιστικών μεθόδων με τις παραδοσιακές, που καθεμιά αμφισβητείται από την άλλη και όλες μαζί γκρεμίζουν εν τη γεννέσει κάθε προσπάθεια συνεργασίας, όπως εδώ. Το δαιμονισμένο κορίτσι γίνεται πειραματόζωο στα χέρια των ιατρών και μια ευκαιρία για δόξα στους παπάδες που ευκαιρούν σε ένα διάλειμμα από την εκκλησιαστική γραφειοκρατεία, που ως δημόσια, είναι εξόχως βραδυπορούσα και βασανιστική. Δυστυχώς, αυτό το ατυχές πείραγμα στο αρχικό cut, υποβαθμίζει το φιλμ σαν να κατακλύστηκε ο Φρίντκιν από μια διάθεση εφηβική και, ανήμπορος να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό του, θεώρησε φρόνιμο να προσθέσει μια πραγματικά αστεία (στο αποτέλεσμα παρά στην πρόθεση) σκηνή και ένα φινάλε λίγο διαφορετικό. Εννοείται ότι το αγοράζουμε και σε καμία περίπτωση δεν το γράφουμε, κι ας πρόκειται για ένα δισκάκι όχι τόσο φτηνό και όχι τόσο καλό, όσο το αριστούργημα του Φρίντκιν.

Black Cat, White Cat (Crna macka, beli macor) (1998), του Emir Kusturica. 01:30, ΝΕΤ, διάρκεια 125'.
Από όλα αυτά τα πανηγύρια που στήνει ο Κουστουρίτσα σε μόνιμη βάση και είναι συνήθως εμετικά και βαρετά (Underground, Life Is a Miracle), αυτό εδώ το φιλμ έχει καλύτερες προθέσεις, δεν προσποιείται και, εν τέλει, πετυχαίνει καλύτερα ως απόλυτη κωμωδία, εκεί δηλαδή που δεν τα κατάφερε με αντίστοιχες δουλειές ο σκηνοθέτης των κατά τ' άλλα καταπληκτικών Arizona Dream, When Father Was Away on Business, Time of the Gypsies...


Δευτέρα 23/07:

The China Syndrome (1979), του James Bridges. 01:30, MEGA, διάρκεια 117'.
Μπορεί να αποτέλεσε κάτι σαν σταθμό στις ταινίες του είδους, ωστόσο το φιλμ αυτό του Μπρίτζες ξεφουσκώνει γρήγορα παρά τα συνωμοσιολογικά του παιχνίδια με ότι αυτά συνεπάγονται (μαχόμενοι δημοσιογράφοι που φτάνουν στα άκρα κάθε υπόθεση με κίνδυνο της ζωής τους και αντιμέτωποι με διαρκή αμφισβήτηση, διεφθαρμένοι πολιτικοί που καλύπτουν υποθέσεις άβολες), μένοντας στο επίπεδο ενός αξιοπρεπούς θρίλερ, σημείο μέχρι το οποίο τα καταφέρνει για τα 117 λεπτά που διαρκεί. Μετά πάμε για μπύρες.

The Great Race (1965), του Blake Edwards. 02:30, STAR, διάρκεια 153'.
Αν ένας άνθρωπος ξέρει να φτιάχνει αυτή την ατμόσφαιρα του απόλυτου παραλογισμού είναι ο Έντουαρντς με τρανό παράδειγμα το Πάρτυ του, όπου γίνονται όλα, όσα δεν θα μπορούσαν να γίνουν σε δυο ώρες (όχι με βάση το πραγματοποιήσιμο όσων συμβαίνουν σε ρεαλιστικό επίπεδο, αλλά καθαρά χρονικά). Το ίδιο κάνει κι εδώ, αφού όλα στην ταινία αυτή ΤΡΕΧΟΥΝ, συνθέτοντας
αυτό τον ανά σημεία ξεκαρδιστικό αγώνα. Να μην κάνω λόγο για το αγαπημένο μας κανάλι, οι άνθρωποι του οποίου (που ο Θεός με σοφία εποίησε) θεωρούν πολύ λογικό μια ταινία 153 λεπτών να παίζει στις δυόμιση το βράδυ... Πάω πάσο.


Τρίτη 24/07:

The Center of the World (2001), του Wayne Wang. 02:30, STAR, διάρκεια 86'.
Ο σκηνοθέτης του εξαιρετικού Καπνού δεν τα καταφέρνει τόσο καλά εδώ, με ένα μέτριο σενάριο και απογοητευτικές επιλογές, δεν απογειώνει σε καμία στιγμή αυτό το τυπικό love story, αλλά απλώς σκηνοθετεί διεκπεραιωτικά δίνοντας ένα μέτριο αποτέλεσμα. Αφού όμως δεν έχει τίποτε άλλο σήμερα, εκτός...

Body Double (1984), του Brian De Palma. 02:45, MEGA, διάρκεια 114'.
Κλασικό σινεμά του Ντε Πάλμα, ο οποίος πάντα έκανε το ίδιο πράγμα, αλλά με πολύ, πολύ στυλ, δίνοντάς μας αριστουργήματα (Dressed to Kill, Blow Out) προορισμένα για πολλαπλές προβολές. Τούτο εδώ γαμώτο, δεν μου άρεσε ποτέ. Θα ήθελα να το δω ξανά, αλλά θυμάμαι τον εαυτό μου να βασανίζεται για 114 λεπτά περιμένοντας να τελειώσει. Υπάρχει καλό δισκάκι εκεί έξω πάντως.


Τετάρτη 25/07:

Darkman (1990), του Sam Raimi. 21:00, ALTER, διάρκεια 91'.
Πριν ο Ρέιμι δημιουργήσει την καλύτερη σειρά ταινιών βασισμένων σε κόμικ, έπλασε τον Ντάρκμαν, ένα καταπληκτικό φιλμ κόμικ αισθητικής και νοοτροπίας, τόσο ενήλικο και σκοτεινό όμως, ώστε να μην σκαλώνει στις συμβάσεις του είδους, αλλά να τις ξεπερνάει θριαμβευτικά. Ο ίδιος ο Ρέιμι δίνει προσωπικό στίγμα στην σκηνοθεσία του, το λιγότερο εντυπωσιακή, και ο Λίαμ Νίσον κρατάει το επίπεδο που χρειάζεται σε αυτό τον λίγο διαφορετικό ήρωα. Κανένα φοβερό δισκάκι δεν υπάρχει, οπότε...

City of Angels (1998), του Brad Silberling. 22:00, STAR, διάρκεια 114'.
Κοιτάξτε, η ταινία είναι μια χαρά (να μην σας πω ότι μου αρέσει κιόλας), αλλά μέχρι το σημείο που θα φτάσει να συγκριθεί με αυτή στην οποία είναι βασισμένη, το αξεπέραστο Φτερά του Έρωτα του μεγάλου Βέντερς. Εκεί, ωχριά. Καμία σχέση με το ποίημα του Βέντερς, αλλά ένα αμερικανικό ρημέηκ χωρίς μεγαλύτερες προθέσεις, αλλά το καλό είναι ότι έχει γνώση των δυνατοτήτων του. Μερικές φορές πόσο σημαντικό είναι αυτό, ε;

Karakter (1997), του Mike van Diem. 22:10, Βουλή, διάρκεια 120'.
Αυτό το καταπληκτικό ολλανδικό φιλμ το έχει ξαναπροβάλλει η Βουλή και με χαρά βλέπω ότι μετά από αρκετό καιρό το προβάλλει πάλι. Ευκαιρία για εγγραφή, αφού τα δισκάκια που υπάρχουν γι' αυτό το έργο είναι πολύ απλά και ακριβά.


Πέμπτη 26/07:

The Magician (Ansiktet) (1958), του Ingmar Bergman. 22:10, Βουλή, διάρκεια 97'.
Πόσο αμφίρροπη είναι μια αναμέτρηση μεταξύ ενός θεατρίνου ψευτομάγου και ενός υπουργού που τον γελοιοποιεί; Μπορεί ο μάγος χρησιμοποιώντας τα ψεύτικα κόλπα για τα οποία κατηγορήθηκε και γελοιοποιήθηκε να κάνει το ίδιο εναντίον του υπουργού; Τι συνεπάγεται μια τέτοια επιτυχία; Πάντα αριστουργηματικός Μπέργκμαν, με το γνωστό κρυστάλλινο ασπρόμαυρό του που βγάζει μάτι. Κάποια στιγμή θα παρουσιάσουμε μια εξαιρετική συλλογή ταινιών του μεγάλου Σουηδού, προς το παρόν πατήστε το REC εδώ.


Παρασκευή 27/07:

Anna di Brooklyn (1958), των Vittorio De Sica και Carlo Lastricati. 17:00, Βουλή, διάρκεια 99'.
Η άρτι χηρέυσασα Τζίνα Λολομπριτζίτα επιστρέφει από το Μπρούκλιν στην πατρική της Ιταλία με μοναδικό σκοπό να βρει νέο άντρα. Παπαρίτσα με το όνομα του Ντε Σίκα στους συντελεστές.

Το Χάρισμα πρέπει να είναι η μεγαλύτερη μαλακία που είδα εκείνη τη χρονιά, καθώς και η τελευταία βιντεοκασέτα που είδα στη ζωή μου. Τέτοιο κακό μου έκανε, δεν μπορώ να πιστέψω ότι συνέβη τυχαία, αρνούμαι κάθε απόδοση ευθύνης σε συγκυριακούς λόγους.

Capturing the Friedmans (2003), του Andrew Jarecki. 22:00, Βουλή, διάρκεια 107'.
Πολύ καλό ντοκυμαντέρ του Τζαρέκι, ο οποίος έκανε μια πραγματικά μεγάλη έρευνα, όπως θα έπρεπε να κάνει κάθε σοβαρό ντοκυμαντέρ, καταπιάνεται με αυτήν αλλά καταφέρνει να δώσει μια αντικειμενική ματιά σε ένα θέμα που συγκλόνισε την αμερικανική κοινή γνώμη πριν δύο δεκαετίες.

Giorgobistve (Falling Leaves ΑΚΑ November) (1966), του Otar Iosseliani. 00:15, ΕΤ1, διάρκεια 96'.
Δεν έχω δει αυτό το φιλμ του Γεωργιανού Ιοσελιάνι, δυστυχώς ή ευτυχώς, θα φανεί το βράδυ.

Reversal of Fortune (1990), του Barbet Schroeder. 01:45, ALPHA, διάρκεια 105'.

Poltergeist (1982), του Tobe Hooper. 02:30, STAR, διάρκεια 109'.
Το πασίγνωστο αυτό φιλμ του Χούπερ έγινε θρύλος μέσα στη δεκαετία του '80, μόδα στο τέλος της (ειδικά στην κασέτα, θυμάμαι να είναι ΜΟΝΙΜΑ νοικιασμένη) και χάνοντας λίγη από την δυναμή της κατέληξε ένα must του φανταστικού. Κλονισμένη η οικογενειακή ασφαλεια λοιπόν από τα πνεύματα που κατοικούν στο νέο τους σπίτι και με τα οποία έρχεται σε επαφή μέσω της τηλεόρασης (και μάλιστα του static - έξοχο;) η μικρή κόρη (στην ταινία η Χέδερ Ο' Ρουρκ). Παρά τα εντυπωσιακά οπτικά εφέ, η ταινία καταφέρνει να δημιουργήσει μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, ικανή να σε ρουφήξει μέσα της.


Σάββατο 28/07:

The Man Without a Past (Mies vailla menneisyytta) (2002), του Aki Kaurismaki. 21:15, ΕΤ1, διάρκεια 97'.
Ο "Άνθρωπος χωρίς παρελθόν" είναι ένας τύπος που κατέληξε στο νοσοκομείο μετά από επίθεση που δέχτηκε, έχοντας χάσει κάθε ίχνος μνήμης (και συνεπως κάθε προσωπικό στοιχείο ταυτότητας), προσπαθεί να ξαναβρεί στην ουσία τον εαυτό του με τη βοήθεια απλών ανθρώπων του Ελσίνκι. Πάντα πολύ καλός ο Καουρισμάκι, με ένα σινεμά που έχει καταφέρει να δίνει το στίγμα του σκηνοθέτη του από την αρχή, μάλλον στην καλύτερή του ταινία. Εγγραφή.

Paradise (1991), της Mary Agnes Donoghue. 22:00, ΕΤ3, διάρκεια 111'.
Νταξ', μαλακιούλα είναι, απλώς είπα να γεμίσω την εβδομάδα.

The Whistle Blower (1986), του Simon Langton. 03:15, STAR, διάρκεια 95'.